Tον Καραγκιόζη πολύ αγάπησαν, όχι όμως ως ένα ρόλο που θα ήθελαν να έχουν, αλλά, αντίθετα, ως μια φιγούρα που αυτοσαρκαστικά διασκεδάζει και κάνει υποφερτή την καθημερινή αθλιότητά τους.
Ε, στην ανωτάτη ΣΥΡΙΖΙΚΗ, ο Καραγκιοζισμός, έγινε έπαθλο και όραμα!!!
Κρίμα για τον Καραγκιόζη...
P...Μ..