Βρισκόμαστε λίγες μέρες πριν το έκτακτο συνέδριο του ΕΚ Χαλκιδικής, το οποίο γίνεται με την αιτιολογία ότι υπολειτουργεί η διοίκηση και επόμενα και η δράση του Εργατικού Κέντρου δεν είναι αυτή που πρέπει. Αυτά επικαλείται το ΔΣ του Εργατικού Κέντρου.
Η κατάσταση στην οποία βρίσκεται το Εργατικό Κέντρο
Χαλκιδικής είναι άσχημη για τους εργαζόμενους και αυτό το εντοπίζουμε κάθε μέρα:
Πού ήταν το ΔΣ του ΕΚΧ όταν καθημερινά παραβιάζονται εργατικά δικαιώματα στους εργαζόμενους;
Σαν παράδειγμα μπορούμε να αναφέρουμε τους ξενοδοχοϋπάλληλους πολλών ξενοδοχείων και επιχειρήσεων που έβλεπαν εξοντωτικά ωράρια, περικοπές στους μισθούς και στα δικαιώματα που με αίμα έχουν κατακτηθεί. Αλλά το ίδιο ισχύει και για άλλους εργαζόμενους, όπως οι εμποροϋπάλληλοι στα σούπερ μάρκετ Μαρινόπουλος, Γαλαξίας, Μασούτης κλπ.
Τι και πώς διεκδίκησε το ΔΣ του ΕΚΧ απέναντι στην εταιρία που τροποποιεί τις συμβάσεις των εργαζομένων στα μεταλλεία και συχνά τους βάζει σαν «ανθρώπινη ασπίδα» στην αντιπαράθεση με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ
Που ήταν το ΔΣ του ΕΚΧ όταν η κυβέρνηση και όσοι αποδέχονται την ΕΕ προχωρούσαν σε αντεργατικά μέτρα για τους μισθούς, τις συντάξεις πρόσφατα;
Ως γραμματεία Χαλκιδικής του ΠΑΜΕ βλέπουμε αυτή την κατάντεια. Δε θεωρούμε, όμως, ότι είναι απλά ζήτημα του α ή β προσώπου. Το πρόβλημα είναι ότι το ΔΣ του ΕΚΧ κυριαρχείται από τον εργοδοτικό συνδικαλισμό και γι’ αυτό δεν έχουμε δει ούτε μια φορά να υπερασπίζεται τα δίκαια των εργαζομένων απέναντι στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους που δραστηριοποιούνται στη Χαλκιδική.
Ποτέ απέναντι στην ΕλΝτορράντι και την Ελληνικός Χρυσός, απέναντι στο Πόρτο Καρράς, το Σάνη του Ανδρεάδη, τα ξενοδοχεία του Γρηγοριάδη, των ρωσικών συμφερόντων, τα εργοστάσια του Δέα, Άθως, τα σούπερ μάρκετ κ.α.
Αυτό που εκτιμάμε είναι ότι το ΕΚΧ πρέπει να είναι μπροστάρης στον αγώνα των εργαζομένων για τα δικαιώματά τους. Να μπαίνει μπροστά, για να σπάει ο φόβος που κυριαρχεί σε όλες τις μεγάλες επιχειρήσεις. Ο φόβος ότι αν μιλήσει ο εργαζόμενος για αυτά που δικαιούται θα απολυθεί. Σε αυτά θα έπρεπε το ΔΣ του ΕΚΧ να ήταν μπροστά.
Η μόνη ελπίδα για τους εργάτες και τις εργάτριες, τους άνεργους είναι να βάλουν πλάτη, για να αλλάξει ο συσχετισμός στο ΕΚΧ και να απαλλαγούν από τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό.
Να ενισχύσουν το ΠΑΜΕ που θα βρίσκεται σε κάθε πρόβλημα μπροστά στον αγώνα. Το ΠΑΜΕ είναι ασυμβίβαστο απέναντι την εργοδοσία και το μεγάλο κεφάλαιο. Αποκαλύπτει το ρόλο των κομμάτων της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης που υποστηρίζουν την ΕΕ και την αντεργατική πολιτική που τρώει τη ζωή του εργάτη. Το ΠΑΜΕ βάζει το ερώτημα στους εργάτες και τις εργάτριες ως πότε θα ανεχόμαστε την εκμετάλλευση, το φόβο, την απληρωσιά, τις απολύσεις, πότε και πώς μπορούν οι εργαζόμενοι να ικανοποιούν τις σύγχρονες ανάγκες τους και να απαλλαγούν από την εξουσία των μονοπωλίων και του κεφαλαίου.
