Η ανακοίνωση της Ένωσης Ιατρών Χαλ/κής
Έφυγε χθες το απόγευμα από τη ζωή ο συνάδελφος και φίλος Δημήτρης Πετρίδης . Η καλή μαρτυρία ασθενών και συναδέλφων θα τον συνοδεύει πάντα. Καλό κατευόδιο Δημήτρη
Σύμφωνα με την Ένωση Ιατρών η κηδεία θα γίνει την Τρίτη 25 Οκτωβρίου στις 3:00 μ.μ. στον Ι.Ν. Αγ. Νικολάου στον Πολύγυρο
3 φορές έτυχε να νοσηλευτώ στο Γενικό Νοσοκομείο Πολυγύρου και μάλιστα με εισαγωγή.
Οι υπηρεσίες του νοσοκομείου ήταν άριστες και πραγματικά όλοι οι γιατροί ήταν εξαιρετικοί.
Παρά τις αντίξοες συνθήκες εργασίας, αυτοί οι Θεάνθρωποι υπερβάλλουν εαυτόν και τεχνικό-υλικού εξοπλισμού και δίνουν τα πάντα στον άνθρωπο που έχει την ανάγκη τους. Θα τολμήσω να πω ότι η υγεία στην χώρα μας δεν θα νοσήσει ποτέ όσον θα υπάρχουν αυτοί οι Θεάνθρωποι που μαζί με το νοσηλευτικό προσωπικό κάθε μέρα σώζουν ζωές.
Ένας από αυτούς λοιπόν είναι και ο οικογενειακός φίλος ο Τάκης ο Πετρίδης που «αποφάσισε» να μας αφήσει νωρίς, βυθίζοντας μας στο πένθος που χάσαμε έναν εξαίρετο φίλο και έναν εξαίρετο ιατρό.
Τώρα φίλε Τάκη τι θα κάνουν οι φίλοι σου ; Τι θα κάνουν οι συνάδελφοί σου ; Τι θα κάνουν οι ασθενείς σου ;
Για σένα δεν στεναχωριέμαι φίλε γιατί στα σύντομα χρόνια που έζησες εδώ χάμω κατάφερες και πήρες το παράσημο της Αθανασίας. Πέρασες στο Άφθαρτο, στο αθάνατο, στο ιδεατό. Πλήγωσες τις καρδιές μας, στερείς πλέον τις υπηρεσίες σου από τους συμπολίτες σου όμως φίλε τα κατάφερες.
Είναι αστείο..... ο καρκίνος νόμιζε ότι σε έτρωγε μα κάθε μέρα σε βουτούσε όλο και πιο βαθιά στα νερά της Στύγας, στην πηγή της Αθανασίας όπου σ' αυτά έφερε η θεά Θέτιδα το νεογέννητο γιο της Αχιλλέα και τον βούτηξε μέσα για να γίνει αθάνατος. Όμως η φτέρνα του απ' όπου τον κρατούσε, δε βράχηκε, γι' αυτό η "Αχίλλειος πτέρνα"....
Εσύ όμως φίλε Τάκη βούτηξες ολόκληρος...
Έμαθα πρόσφατα ότι είχες γράψει ένα βιβλίο με τίτλο: «Ο θάνατος, οι θρησκείες και η ιδεολογία του φόβου». Το βιβλίο αυτό έχει ως τίτλο το θάνατο αλλά θέμα του τη ζωή. Ζητούμενο: Μία εξήγηση για την ίδια τη ζωή, τις ανησυχίες, τους φόβους και τις ελπίδες μας, μέσα από το πρίσμα της εξελικτικής διαδικασίας της φύσης, όπου ο θάνατος δε νοείται ως τέλος αλλά ως μία στιγμή της εξέλιξης...
Και εξελίχθηκες σε Αθάνατος εκεί που δεν υπάρχει φθορά, στην μνήμη και και στην καρδιά μας...
Αύριο λοιπόν αποχαιρετάμε το σώμα σου...
Μας έδωσες όμως και ένα μάθημα ακόμα μια φορά, αν θέλουμε να γίνουμε σαν και εσένα και να γίνουμε Αθάνατοι πρέπει να γίνουμε κάποιοι σαν εσένα....
Μακάρι να σε ανταμώσουμε και εμείς μια μέρα στις μνήμες των ανθρώπων.
