ΕΡΤ3 - ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΔΕΥΤΕΡΑ 14/11, 10.30 π.μ. στο ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ (ΑΓΓΕΛΑΚΗ 14) - ΣΤΙΣ 11 π.μ. ΚΑΘΟΔΟΣ στην ΑΓΓΕΛΑΚΗ 2 (Γραφεία διοίκησης)
Αναταραχή στις τάξεις των εργαζομένων της Ραδιοφωνίας της ΕΡΤ3 στη Θεσσαλονίκη με τις διευθυντικές εντολές
Είναι πλέον ηλίου φαεινότερο! Θέλουν να τελειώσουν με οτιδήποτε τους θυμίζει τον δίχρονο αυτοδιευθυνόμενο αγώνα των εργαζομένων της ΕΡΤ3.
«Φαγώθηκαν» εδώ και καιρό με τα 2 πανό που είναι αναρτημένα στην πρόσοψη του κτιρίου Ραδιοφωνίας της ΕΡΤ3 στην Αγγελάκη 14 και τώρα, επιχειρούν να νεκρώσουν σε πραγματικό και συμβολικό επίπεδο, τον τελευταίο «ζωτικό χώρο» που έχει απομείνει στο ισόγειο του κτιρίου. Αυτός ο «χώρος» αφορά ένα μικρό γραφείο το οποίο από την εποχή του «μαύρου» στην ΕΡΤ έως και σήμερα χρησίμευσε και χρησιμεύει τόσο ως χώρος προετοιμασίας των εκπομπών αρκετών συναδέλφων όσο και για την πραγματοποίηση μικρών συνελεύσεων, υποδοχής καλεσμένων και ανοιχτός τόπος ανταλλαγής ιδεών.
Η πρώτη απόπειρα της διοίκησης της ΕΡΤ3 να τελειώνει με τον συγκεκριμένο «χώρο» εκδηλώθηκε τον Σεπτέμβρη του 2016 υπό το πρόσχημα της εγκατάστασης του διευθυντή ειδήσεων τηλεόρασης/ραδιοφώνου, Χρήστου Γιαννούλη. Η απόπειρα αυτή αποτράπηκε έπειτα από τις έντονες αντιδράσεις εργαζομένων της Ραδιοφωνίας και την αλληλέγγυα στάση συναδέλφων τους από την τηλεόραση. Οι εργαζόμενοι έμειναν με την εντύπωση ότι ο γενικός διευθυντής της ΕΡΤ3, Αλέξανδρος Κάντερμπαξ, κατανόησε τους πραγματικούς λόγους για τους οποίους υπήρξε η δίκαιη αντίδρασή τους. Έτσι, δεν δημοσιοποίησαν ποτέ μία ανακοίνωση με δεκάδες υπογραφές εργαζομένων της ΕΡΤ3 που εναντιώνονταν σε αυτή την απόπειρα. Όμως, 2 μήνες μετά, η εντύπωση αυτή φαίνεται πως διαψεύδεται.
Η δεύτερη (υποτίθεται πιο… «έξυπνη») απόπειρα ακύρωσης του «χώρου», εκδηλώθηκε αιφνιδιαστικά τα τελευταία εικοσιτετράωρα, αυτή τη φορά υπό το πρόσχημα της δημιουργίας… «Μουσείου Μνήμης»(!) στο πλαίσιο του γενικότερου «καλλωπισμού» του κτιρίου. Σημειώνεται πως οι αγωνιζόμενοι εργαζόμενοι της Ελεύθερης Αυτοδιαχειριζόμενης ΕΡΤ3, ουδέποτε ζήτησαν να… μπουν σε Μουσείο. Εξάλλου, ο χώρος είναι απαγορευτικός για μία τέτοια χρήση και επιπλέον, εντός της ΔΕΘ υπάρχει περίπτερο της ΕΡΤ3 καθώς και «Μουσείο Ραδιοφωνίας» που κάλλιστα θα μπορούσαν να φιλοξενήσουν παρόμοιες δραστηριότητες. Άλλωστε, όπως λένε οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, «ο αγώνας συνεχίζεται για την ΕΡΤ που ονειρευόμαστε» παρότι το ομόφωνο κείμενο-πρόταση της γενικής συνέλευσής τους που έδωσαν στη δημοσιότητα τον Ιούνη του 2014 με τίτλο «ΠΟΙΑ ΕΡΤ ΘΕΛΟΥΜΕ», πετάχτηκε από τους νέους πολιτικούς προϊσταμένους της ΕΡΤ, στον κάλαθο των αχρήστων.manos-xatzidakis-3
Κύκλοι των εργαζομένων της ΕΡΤ3 εκτιμούν ότι αυτή η νέα απόπειρα ακύρωσης του «χώρου» έχει εκδικητικό χαρακτήρα απέναντι σε εργαζόμενους που πάλεψαν σε καθεστώς αυτοδιαχείρισης για την επαναλειτουργία της ΕΡΤ, προασπίζοντας τη δημόσια περιουσία μέσω της περιφρούρησης του κτιρίου επί 2 χρόνια και της κανονικής εκπομπής προγράμματος μαζί με τους συναδέλφους τους σε όλες τις δομές της χώρας. Δεν είναι τυχαίο που αυτοί που παίρνουν αβασάνιστα τις σημερινές αποφάσεις για την «ακύρωση» του συγκεκριμένου χώρου, ήταν απόντες από τον έμπρακτο αγώνα για την επαναλειτουργία της ΕΡΤ.
Σήμερα, οι ανώτατοι διοικούντες περιτριγυρίζονται από διάφορους «πρόθυμους» (πρώην) πολέμιους της επαναλειτουργίας της ΕΡΤ (και ορισμένους αιτούντες σε ΔΤ-ΝΕΡΙΤ) που δεν χάνουν ευκαιρία να λασπολογήσουν, να συκοφαντήσουν και να υποσκάψουν τις όποιες κατακτήσεις ενός αγώνα με πανελλαδικά χαρακτηριστικά που είχε συγκεντρώσει το παγκόσμιο ενδιαφέρον. Χάρη σε αυτόν τον ανυποχώρητο αγώνα βρίσκονται σήμερα ΟΛΟΙ στις τάξεις της ΕΡΤ. Κάποιοι το έχουν παραδεχτεί. Άλλοι, παραμένουν αμετανόητοι… Παρ’ όλα αυτά, οι αγωνιζόμενοι της ΕΡΤ θέλουν και λειτουργούν έως και σήμερα χωρίς διαχωρισμούς προς όφελος της δημόσιας ενημέρωσης. Το κλίμα αυτό έρχονται να διαταράξουν οι διευθυντικές αποφάσεις ξυπνώντας «παλιά πάθη» με την καλλιέργεια τεχνητής πόλωσης και έντασης στις τάξεις των εργαζομένων. Η πιθανή εφαρμογή παρόμοιων αποφάσεων επιβολής της διευθυντικής θέλησης (υπό την πίεση των… «αόρατων» συμβούλων) προκαλεί ήδη αναταραχή στις τάξεις των εργαζομένων και διαταράσσει το απαραίτητο κλίμα ηρεμίας κατά την προετοιμασία και εκπομπή του ραδιοφωνικού προγράμματος.
Εργαζόμενοι της Ραδιοφωνίας θεωρούν ότι με το να καταχωνιάσουν τη μνήμη σε νεκρά «Μουσεία», θα καταφέρουν να απονεκρώσουν τα χαρακτηριστικά ενός συνεχιζόμενου αγώνα. Όμως, όπως λένε οι εργαζόμενοι που αντιτάσσονται στην ακύρωση του συγκεκριμένου «χώρου» της Ραδιοφωνίας στη Θεσσαλονίκη, «έναν αγώνα τον τιμάς πραγματικά, όταν ακούς αυτούς που τον κάνουν». Λένε μάλιστα ότι, αν κάποιοι έχουν παραφράσει την τοποθέτησή τους στη θέση του διευθυντή με το εν λευκώ «διευθυντικό δικαίωμα» να «αποφασίζουν και να διατάσσουν» ερήμην της βούλησης των εργαζομένων, τότε μάλλον, δεν έχουν ζυγίσει καλά την αποφασιστικότητα των ανθρώπων που βρέθηκαν -μαζί με την αλληλέγγυα κοινωνία και τα κοινωνικά κινήματα- στην εμπροσθοφυλακή του πανελλαδικού αγώνα για την επαναλειτουργία της ΕΡΤ.
Σε κάθε περίπτωση, εργαζόμενοι από την ΕΡΤ3 επισημαίνουν ότι όσο κι αν κάποιοι έχουν λυσσάξει με τις ελεύθερες φωνές που βγαίνουν στον αέρα της ΕΡΤ, και όσο κι αν θέλουν να τελειώνουν με ό,τι τους θυμίζει αυτόν τον αγώνα -ακόμα κι αν αυτό το κάτι αφορά έναν απειροελάχιστο συμβολικό και λειτουργικό «τόπο»-, δεν θα καταφέρουν να εγκλωβίσουν ποτέ την ανάσα και τον χτύπο της καρδιάς τους μέσα σε τέσσερις τοίχους. Γνωρίζουν, άλλωστε, οι εργαζόμενοι ότι με τη δημοσιοποίηση της παρούσας αντίδρασής τους θα ενεργοποιηθούν άμεσα οι γνωστοί «πρόθυμοι» μηχανισμοί που θα σπεύσουν να επιτελέσουν και πάλι τον γνωστό αντιδραστικό τους ρόλο: να λοιδορήσουν, να διαστρέψουν την πραγματικότητα, να συκοφαντήσουν, να μιλήσουν για «λίγους». Αλλά, σε αυτούς τους «λίγους» οφείλεται η επαναλειτουργία της ΕΡΤ. Κακά τα ψέματα. Αν αυτοί, οι «λίγοι», στοχοποιούνται σήμερα από το διευθυντικό «σύστημα» γιατί συνεχίζουν να πορεύονται μαζί με όλους στο δρόμο της αξιοπρέπειας, χωρίς εκπτώσεις και συμβιβασμούς, τότε τα λόγια του Μάνου Χατζιδάκι, λίγες ημέρες πριν την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, ηχούν τραγικά επίκαιρα:
«Κανένα σύστημα δεν θα σας υποσχεθεί την ελευθερία σας, δεν υπάρχει τέτοιο σύστημα, σας είπαν ψέματα. Μόνιμα θα διεκδικείτε ολοένα και περισσότερο αυτό που σας αρνούνται βασιζόμενοι στην κούραση σας, με λίγες μόνο εξαιρέσεις. Μα, με τις εξαιρέσεις ο κόσμος προχωρά. Όσοι ανθέξετε θα πάτε ένα βήμα πιο μπροστά».
