Ο ελληνικός λαός ύστερα από πέντε χρόνια αδιάκοπης επιβολής σκληρής λιτότητας έχει εξαντληθεί σε μεγάλο βαθμό. Μεγάλα τμήματα του πληθυσμού έχουν φτωχοποιηθεί, χιλιάδες νέοι και νέες έχουν εγκαταλείψει την Ελλάδα προς αναζήτηση κάποιας «ελπίδας» και μια κρίσιμη μάζα πολιτών βρίσκεται στο «μεταίχμιο», διατηρώντας ακόμα ένα επίπεδο ζωής στα
όρια της αξιοπρέπειας. Είναι η πρώτη φορά που ο λαός καλείται να τοποθετηθεί με την ψήφο του μπροστά σε ένα απερίφραστο δίλημμα. Θα επιλέξουν το «ναι» σε μια επώδυνη συμφωνία που προτείνουν οι «θεσμοί»; Ή θα πουν «όχι», θέτοντας το όριο της ανοχής και της αντοχής τους;
Τέτοια διλήμματα παράγουν, φυσικά, τον διαχωρισμό σε δύο «στρατόπεδα», γεγονός απολύτως κατανοητό. Ωστόσο, εδώ υπεισέρχεται ένας παράγοντας καθοριστικός στον δρόμο προς το δημοψήφισμα της Κυριακής, ο ίδιος που χρησιμοποιήθηκε πολλές φορές στις πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις: ο φόβος. Τα ευρήματα της έρευνας που παρουσιάζει σήμερα η «Εφ.Συν.», δείχνουν ότι η πλειοψηφία των ερωτηθέντων έχει φτάσει στα όριά της και δηλώνει ότι πρόκειται να ψηφίσει «όχι». Ωστόσο, το πιο εντυπωσιακό γεγονός των τελευταίων ημερών, το κλείσιμο των τραπεζών, επηρεάζει ένα τμήμα των ψηφοφόρων, οι οποίοι είτε επιλέγουν να αλλάξουν άποψη, είτε παρακολουθούν πια αναποφάσιστοι τις εξελίξεις...
Τα περισσότερα εγχώρια μέσα μαζικής ενημέρωσης, προβάλλοντας σχεδόν όλο το 24ωρο τους εκπροσώπους της αντιπολίτευσης, που εκφέρουν ταυτόσημο λόγο με τους δανειστές, συμβάλλουν αποφασιστικά στην προπαγάνδα υπέρ του «ναι». Το συνεχές αυτό σφυροκόπημα αποτελεί βούτυρο στο ψωμί των κάθε λογής «τρομολάγνων» εντός και εκτός της χώρας.
Ωστόσο, οι εμπνευστές αυτής της τακτικής, που φτάνουν να αμφισβητούν και τον υπέρτατο εκπρόσωπο της μνημονιακής λογικής, τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, μιλώντας για κίνδυνο εξόδου από την ευρωζώνη, δεν υπολογίζουν κάτι πιο σημαντικό: ότι οι τρομαγμένοι άνθρωποι μπορεί να γίνουν απρόβλεπτοι. Και μερικές φορές «επικίνδυνοι» στις επιλογές τους. Οσο για τους κορυφαίους Ευρωπαίους παράγοντες, δεν χρειάζεται πλέον άλλο σχόλιο. Διέψευσαν και τους πιο καλόπιστους, που πίστευαν ότι είχαν ακόμη κάποια ψήγματα «ευρωπαϊκής αλληλεγγύης» στην πολιτική τους!
