Κάπου 3.000 είναι κάθε μέρα οι μη Σύροι πρόσφυγες, που πάει να πει Αφγανοί, Πακιστανοί, Ιρανοί, Ιρακινοί και άλλοι μετανάστες που ζουν στα ελαιοκτήματα γύρω τριγύρω από το πολυσυζητημένο Κέντρο Καταγραφής και πιστοποίησης προσφύγων και μεταναστών στη Μόρια, βόρεια της
Μυτιλήνης.
Το γνωστό «hot spot» της Λέσβου από το οποίο έχει περάσει από την αρχή της χρονιάς 350.000 μετανάστες και πρόσφυγες, αλλά και η μισή πολιτική ηγεσία της Ελλάδας αλλά και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ετούτοι το λοιπόν οι 3.000 άνθρωποι ζουν στα ελαιοκτήματα περιμένοντας να έρθει η σειρά τους και να μπουν στον χώρο, όπου θα ξεκινήσει η διαδικασία της πιστοποίησής τους.
Κι ως τότε έχουν ανάγκες. Ανθρώπινες ανάγκες, όπως αυτή του φαγητού. Που καλύπτουν είτε από τις δεκάδες καντίνες, παράνομες και νόμιμες και τους πλανόδιους πωλητές κάθε λογής φαγώσιμου σε απίστευτα ψηλές τιμές μπροστά στις οποίες αυτές των κολωνακιώτικων γκουρμεδιάρικων εστιατορίων την εποχή της οικονομικής ευμάρειας ωχριούν... Είτε από τις ποικιλώνυμες μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, άλλες γνωστές κι άλλες παντελώς άγνωστες που πάντα με τηλεοπτική κάλυψη προσφέρουν στον συνάνθρωπο τους.
Τι τους προσφέρουν; Για παράδειγμα προχθές έδιναν στον καθένα μια μπανάνα! Και στέκονταν εκατοντάδες μέτρα, ο ένας πίσω από τον άλλον σε δυο ουρές, μια για τους άνδρες και μια για τις γυναίκες οι έρμοι οι μετανάστες.
Περιμένοντας να πάρουν μια μπανάνα. Από συνήθως ξανθιές βορειοευρωπαίες που νοιάζονται, ενδιαφέρονται, φροντίζουν, συμπονάνε και άλλα παρόμοια. Κι όλα αυτά τα αποδεικνύουν στον χορηγό τους. Να ξέρει ο άνθρωπος τι πληρώνει. Ακροβοπληρωμένα ξενοδοχεία, φαγητό μεσημέρι και βράδυ σε ταβέρνες, τηλεοπτικό συνεργείο προς απαθανάτιση της δράσης στην ... αποικία και μια μπανάνα για τον καθένα, από τους καημένους τούς πρόσφυγες. Εκεί στην ουρά, στον Γολγοθά του «hot spot» της Μόριας.
