 |
| foto από larissanet.gr |
Τι έκανε άραγε όλους αυτούς τους νομικούς που υπηρετούν
για χρόνια τη δικαιοσύνη και ασκούν τη μάχιμη δικηγορία να εξεγερθούν τόσο έντονα;
Κρίνεται υπερβολική η αντιμετώπισή τους ή μήπως πράγματι κάτι δε λειτουργεί σωστά με αποτέλεσμα να ανθίστανται; Τόσο λάθος κάνουν όλοι αυτοί οι δικηγόροι;
Πάντα κάτι κρύβει η αντίδραση.
Να σημειωθεί λοιπόν ότι η μεταστροφή της στάσης των δικηγόρων και η αντιδραστική τους διάθεση οφείλεται στο γεγονός πως τουλάχιστον 9 στους 10 θεωρούν ότι «το ασφαλιστικό είναι η ταφόπλακά μας». Μάλιστα, είναι η πρώτη φορά εδώ και χρόνια που παρατηρείται μια τόσο ενωμένη και μαζική κινητοποίηση του δικηγορικού κλάδου.
Η Ολομέλεια από την πλευρά της παρουσιάζει αξιοσημείωτη διαφοροποίηση από την συνολική λογική του προσχεδίου νόμου, που οδηγεί αναπόφευκτα στην οικονομική και επαγγελματική εξόντωση της συντριπτικής πλειοψηφίας του δικηγορικού κόσμου. Μολονότι, πράγμα που δεν είναι και τόσο ευρέως γνωστό, οι δικηγόροι σήμερα ήδη αδυνατούν να ανταποκριθούν στις ισχύουσες , συνεχώς αυξανόμενες , ασφαλιστικές εισφορές, οι νέες ρυθμίσεις έρχονται να δυσκολέψουν ακόμα περισσότερο την δυσχερή τους θέση.
Και τούτο διότι προβλέπουν επιβάρυνση του κάθε δικηγόρου με ποσοστό 38,5% επί του (καθαρού) φορολογητέου εισοδήματος, το οποίο έρχεται σε συνέχεια του 26% φόρου από το πρώτο ευρώ, του ΦΠΑ 23%, της προκαταβολής φόρου επόμενης χρήσης 75% και 100%, του τέλους επιτηδεύματος και της εισφοράς αλληλεγγύης. Κάτι τέτοιο είναι πασιφανές ότι οδηγεί σε μηδενισμό του εισοδήματός τους.
Και τούτο διότι προβλέπουν επιβάρυνση του κάθε δικηγόρου με ποσοστό 38,5% επί του (καθαρού) φορολογητέου εισοδήματος, το οποίο έρχεται σε συνέχεια του 26% φόρου από το πρώτο ευρώ, του ΦΠΑ 23%, της προκαταβολής φόρου επόμενης χρήσης 75% και 100%, του τέλους επιτηδεύματος και της εισφοράς αλληλεγγύης. Κάτι τέτοιο είναι πασιφανές ότι οδηγεί σε μηδενισμό του εισοδήματός τους.
Πάντως, εκείνο που ισχύει στην μέχρι τώρα πραγματικότητα είναι πως οι δικηγόροι στην πλειονότητά τους φυτοζωούν. Συγκεκριμένα:
- 8.057 δικηγόροι το πρώτο εξάμηνο του 2015 δεν έκοψαν ούτε ένα γραμμάτιο στα δικαστήρια. Δεν συμμετείχαν δηλαδή ούτε σε μια δίκη.
- 2.800 είχαν μόνο μία ή δύο παραστάσεις, ενώ 3-4 παραστάσεις είχαν 2.215 δικηγόροι.
- Το 2014, οι δικηγόροι χωρίς καμία παράσταση στα δικαστήρια ήταν 7.112, ενώ εκείνοι που είχαν από μία μέχρι 2 «παρουσίες» ήταν 1.000 λιγότεροι πέρυσι, δηλαδή 1.889.
Όταν δικηγόροι 15ετίας αδυνατούν (με το προηγούμενο καθεστώς) να καταβάλλουν ακόμη και τις ασφαλιστικές τους εισφορές, προκειμένου να «βγουν» τα έξοδα του γραφείου, αναλογιζόμαστε πόσο πιο επίπονη θα είναι για εκείνους η κατάσταση που θα διαμορφωθεί με τις καινούριες ρυθμίσεις. Η αγορά εξάλλου δεν κινείται, ούτε συμβόλαια γίνονται, ούτε έλεγχοι τίτλων, και ακόμα και εάν πεις στον πελάτη "είναι 100 ευρώ" σε κοιτάει στραβά (λες και θα τα βάλεις όλα στη τσέπη σου). Ακόμη κι εκείνοι όμως που έχουν κινητικότητα στο γραφείο τους και αρκετή πελατεία, δεν αμείβονται. Γιατί απλούστατα, έστω κι αν αναλαμβάνουν υποθέσεις, οι πελάτες δεν τους πληρώνουν (ούτε χρήματα για τα απαιτούμενα παράβολα και διαδικαστικά έγγραφα δεν διαθέτουν).
Με μηδενικά συνεπώς ή στην καλύτερη πενιχρά έσοδα και με τα έξοδα να τους μαστίζουν, πως είναι δυνατόν να κάτσουν με σταυρωμένα τα χέρια οι δικηγόροι; Όταν το λειτούργημα που ασκούν είναι η υπεράσπιση των πολιτών, πως αναμένουμε από αυτούς να μην υπερασπιστούν τον ίδιο τους τον εαυτό και τα δικά τους δικαιώματα;
Όλες αυτές οι κατηγορίες που ακούγονται για την αποχή τους αφορούν στο γεγονός ότι κατ’ αυτόν τον τρόπο η εκδίκαση των υποθέσεων καθυστερεί με συνέπεια να δημιουργείται πρόβλημα τόσο στην εν γένει απονομή της δικαιοσύνης από τους δικαστικούς λειτουργούς, όσο και στην συνολική λειτουργία των δικαστηρίων.
Αναρωτηθήκατε όμως πέρα από τις επιπτώσεις της αποχής, πόσο σοβαρά μπορεί να είναι τα αίτια αυτής; Εξάλλου, η χώρα μας δε φημίζεται για την ταχεία και άμεση επίλυση των δικαστικών διαφορών. Πρόκειται για ένα βαθύ πρόβλημα διαπιστωμένο εδώ και χρόνια. Πόσο περισσότερο μπορεί να χειροτερεύσει λοιπόν αυτό το πρόβλημα εξαιτίας της αποχής; Αν ζούσαμε σε ένα κράτος δικαίου που όλα (ή τέλος πάντων τα περισσότερα) λειτουργούν σωστά, η γενική κατακραυγή σε βάρος της αποχής ίσως και να ήταν δικαιολογημένη. Επειδή όμως είμαστε κράτος δικαίου μόνο στα χαρτιά και στη θεωρία και όχι στην πράξη, όλοι όσοι καταφέρονται ενάντια στη στάση των δικηγόρων, εγείρουν σοβαρές αμφιβολίες για την ορθότητα αυτής τους της κρίσης.
Χρειάζονται γοργές, αποφασιστικές λύσεις. Να κλείσουν γραφεία,να μην κοιτάμε αν βγήκαν αποφάσεις, να απέχουν οι έμμισθοι, να απέχουν οι ασκούμενοι, να απέχουν οι γραμματείς, να απέχουν οι δικαστές, χωρίς πλαίσια, χωρίς ημίμετρα ή "θα κάνουμε δίωρη διακοπή" ή " θα πάρω άδεια να δικάσω αυτό, αυτό και αυτό". Εκ του ασφαλούς αντίδραση δεν έχει αποτέλεσμα.
Το ξέρω ότι είναι δύσκολο, ότι πολλοί έχουν ανάγκη τα χρήματα, για τα οποία θα τους στραβοκοιτάξει ο πελάτης, αλλά αν δεν δράσουμε τώρα, ούτε αυτά θα υπάρχουν στο μέλλον.
Ο σχολιασμός κι η άσκηση κριτικής στις πράξεις των γύρω μας είναι η εύκολη λύση. Οποιοσδήποτε μπορεί να το κάνει.
Η διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας και ο αγώνας για την προάσπιση τους, αυτό δηλαδή που τώρα μέσω της αποχής τους επιχειρούν οι δικηγόροι, είναι ο δύσκολος δρόμος.
