Ανελέητος εικοσαετής «πόλεμος» μαίνεται στο δεύτερο πόδι της Χαλκιδικής, σε μια από τις ωραιότερες περιοχές της Σιθωνίας, στον κόλπο Δημητρού, εκεί ανάμεσα από τη Βουρβουρού και τα νησάκια του Διάπορου.
Από τη μια πλευρά, ένας επιχειρηματίας που έχει δημιουργήσει από το 1989 ένα ιχθυοτροφείο με τσιπούρες, φαγκριά και λαβράκια, και από την άλλη, κάτοικοι
που έχουν κυρίως τα παραθεριστικά τους στην περιοχή και έχουν δημιουργήσει τον εξωραϊστικό και περιβαλλοντικό σύλλογο «Λατούρα».
που έχουν κυρίως τα παραθεριστικά τους στην περιοχή και έχουν δημιουργήσει τον εξωραϊστικό και περιβαλλοντικό σύλλογο «Λατούρα».
Σύμφωνα με τα μέλη του συλλόγου, η εν λόγω εταιρεία με τη δραστηριότητά της «υποβαθμίζει κατάφωρα μια από τις ομορφότερες περιοχές της Ελλάδας, καθώς δεν είναι χωροθετημένη για τέτοιου είδους δραστηριότητες, είναι ενταγμένη στο NATURA 2000 και είναι απαγορευτική για υδατοκαλλιέργειες, καθώς έχει χαρακτηριστεί όλος ο κόλπος περιοχή με λιβάδια Ποσειδωνίας».
«Ο πόλεμος που δέχομαι από τον σύλλογο ΛΑΤΟΥΡΑ και κυρίως από τον πρόεδρό του αγγίζει τα όρια της εμμονής. Το ζήτημα που τους απασχολεί δεν είναι η προστασία του περιβάλλοντος, αλλά η εξαφάνιση του ιχθυοτροφείου. Είναι για μένα αυταπόδεικτη η ιδιοτελής συμπεριφορά τους. Αν παρακολουθήσει κανείς τις δραστηριότητες του συγκεκριμένου συλλόγου, θα παρατηρήσει ότι το 99,9% των δράσεων αφορά την προσπάθειά τους να κλείσει το ιχθυοτροφείο», δηλώνει στην ThessNews από την πλευρά του ο επιχειρηματίας, κ. Χορόζογλου.
Τα τρία ζητήματα που προβάλλει ο πρόεδρος του Συλλόγου «Λατούρα», κ. Λιάτσος Μιχάλης, είναι οι επιπτώσεις στο περιβάλλον, η υποβάθμιση της περιοχής τουριστικά και το ενδεχόμενο θαλάσσιου ατυχήματος, ενώ δεν παραλείπει να αναφερθεί στη στοιχειώδη προβλήτα που χρησιμοποιεί ο επιχειρηματίας για να ξεφορτώνει τα ψάρια.
Ωστόσο, οι άπειρες προσπάθειες του Συλλόγου «Λατούρα» και των άλλων τοπικών φορέων, όπως και του Δήμου Σιθωνίας, για την απομάκρυνση της μονάδας τόσο από τη θαλάσσια έκταση, όσο και από τη χερσαία, ως σήμερα δεν καρποφόρησαν.
Να σημειωθεί ότι η μονάδα υφίσταται και λειτουργεί στη θέση Διαπόρι από το 1989 ως μονάδα πάχυνσης μεσογειακών ιχθύων δυναμικότητας έως 150 τόνων.
Οι μεγαλύτερες ποσότητες διατίθενται στην ιχθυόσκαλα της Ν. Μηχανιώνας, αρκετές ποσότητες σε ιχθυοπωλεία και ταβέρνες της ευρύτερης περιοχής του Δήμου Σιθωνίας κυρίως κατά τους καλοκαιρινούς τουριστικούς μήνες και κάποιες ποσότητες εξάγονται στη Γερμανία, σε ελληνικές ταβέρνες του Βερολίνου.
Η εταιρεία απασχολεί 2-3 εργαζόμενους κατά τους χειμερινούς μήνες, ενώ από τον Μάιο έως τον Οκτώβριο 4-5 εργαζόμενους. Ενδεικτικά το 2017 για τη χρήση του 2016 απέδωσε στην εφορία για ΦΠΑ περίπου 37.000€, ενώ για φόρο χρήσης περίπου 22.000€.
Έτσι, λοιπόν, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τα μεγάλα ζητήματα που απασχολούν την Ελλάδα του 2018 και ενώ υπάρχει η ανάγκη για επενδύσεις, ταυτόχρονα η πολυνομία, τα κενά και η κακονομία σε συνδυασμό με τη γραφειοκρατία βάζουν πολίτες, κατοίκους και επιχειρηματίες, σε διαμάχες οι οποίες φτάνουν μέχρι το Συμβούλιο της Επικρατείας.
«Η τοπική κοινωνία δεν συμφώνησε ποτέ με τη λειτουργία του εν λόγω ιχθυοτροφείου, μάλιστα με δεκάδες ομόφωνες αποφάσεις ζητούσαμε την απομάκρυνσή του. Ζητούμε την άμεση μετεγκατάστασή του σε χώρο που έχει υποδείξει η πολιτεία. Η ύπαρξη του ιχθυοτροφείου υποβαθμίζει την περιοχή τουριστικά. Απορούμε γιατί η πολιτεία κάθε φορά ζητάει τη γνώμη μας, ενώ όλες τις φορές την αγνοεί», αναφέρει στην ThessNews ο Πρόεδρος της Δημοτικής Κοινότητας Αγ. Νικολάου, κ. Γιώργος Παρδάλης.
Ι. Γιώργος: Καλό είναι να μετεγκατασταθεί
Την τελευταία 30ετία η Χαλκιδική αποτελεί έναν από τους Νομούς της χώρας που σε πολύ μεγάλο βαθμό βοηθά στην αναπτυξιακή της πορεία, αφού είναι ένας από τούς κύριους μοχλούς ανάπτυξής της τόσο στον τουριστικό τομέα, όσο και στην αγροτική οικονομία. Οι δύο κατεξοχήν κύριες δραστηριότητες του Νομού μας συχνά συγκρούονται λόγω των χρήσεων γης, αλλά και τη χωροθέτηση δραστηριοτήτων, που δυστυχώς όπως σε όλη τη χώρα δεν έχουν ξεκάθαρα όρια. Για τον ως άνω λόγο, η ΠΚΜ από το 2012 προέβη σε καθορισμό ζωνών όπου υπάρχει η δυνατότητα εγκατάστασης ιχθυοκαλλιεργειών. Μια τέτοια ζώνη ορίστηκε στην περιοχή Άμπελος της Σιθωνίας, στο άκρο της χερσονήσου όπου βρίσκεται εγκατεστημένη από το τέλος της 10ετίας του 1990 τέτοιου είδους εγκατάσταση. Πρότασή μου αλλά και της Υπηρεσίας ήταν η μεταφορά της ιχθυοκαλλιέργειας του κ. Χορόζογλου στη συγκεκριμένη ζώνη από τη Βουρβουρού που βρίσκεται μέχρι σήμερα, χωρίς αυτή η άποψή μας να έχει αλλάξει ως τώρα. Βεβαίως η απόφασή μας είναι γνωμοδοτικού χαρακτήρα, όπως και όλων των άλλων Υπηρεσιών. Προσωπικά θεωρώ ότι κάθε δραστηριότητα που προσφέρει σήμερα έστω και μια θέση εργασίας είναι απαραίτητη στον τόπο. Όμως θα πρέπει να εναρμονίζεται με το περιβάλλον όπου δραστηριοποιείται, φυσικό και ανθρωπογενές, δημιουργώντας όσο το δυνατόν μικρότερα προβλήματα στην τοπική κοινωνία. Η παραμονή και λειτουργία της εν λόγω επιχείρησης στον κλειστό κόλπο της Βουρβουρούς, έναν κατεξοχήν τουριστικό τόπο, αντί της ανοιχτής θαλάσσης της Αμπέλου, μόνο προβλήματα δημιουργεί στην επιχείρηση λόγω των συνεχών καταγγελιών περί μη τήρησης των όρων λειτουργίας της, κυρίως όμως στους κατοίκους της περιοχής και τις τουριστικές επιχειρήσεις. Καλό είναι να μετεγκατασταθεί.
Αντίθετος με την αδειοδότηση ο Σύλλογος «Λατούρα»
Ένας από τους κύριους σκοπούς της ίδρυσης του Συλλόγου είναι η προστασία του φυσικού περιβάλλοντος από ανθρώπινες επεμβάσεις και δραστηριότητες, οι οποίες είναι δυνατόν να το υποβαθμίσουν. Μάχεται ώστε να αποτρέψει κάθε έκνομη απόπειρα η οποία αλλοιώνει τον ιδιαιτέρου κάλλους χαρακτήρα της περιοχής προκρίνοντας τον εξωραϊσμό και την ποιοτική βελτίωση που αποβλέπει σε ένα, εναρμονισμένο με τη φύση της, παραθεριστικό τουριστικό περιβάλλον.
O Σύλλογος, με ομόφωνη απόφαση της Γενικής Συνέλευσης, ήταν από την αρχή αντίθετος με την αδειοδότηση ιχθυοτροφικής μονάδας, καθώς η παρουσία της ιχθυοτροφικής μονάδας έρχεται σε πλήρη δυσαρμονία με τη φύση της περιοχής. Υποβαθμίζει αισθητικά και περιβαλλοντικά μια ιδιαιτέρου κάλλους φύση.
Η ηχορύπανση και η δυσοσμία, η οποία την ακολουθεί, συνηγορούν στο απαράδεκτο μιας τέτοιας δραστηριότητας σε μια περιοχή σπάνιας ομορφιάς και βιοποικιλότητας, προστατευόμενης μάλιστα από τη Natoura 2000.
Η εγκατάσταση της θαλάσσιας μονάδας σε κλειστή θάλασσα και ιδιαίτερα σε ένα περιορισμένο δίαυλο ενέχει κίνδυνο για τη ναυσιπλοΐα, όταν μάλιστα η κίνηση κατά τους θερινούς μήνες είναι ιδιαίτερα αυξημένη με ταχύπλοα σκάφη.
Η εγκατάσταση και η λειτουργία δεν είναι νόμιμη σύμφωνα με τη νομοθεσία (άρθρο 24 του ν. 1650/1986), καθώς και η θέση της εγκατάστασης δεν περιλαμβάνεται στο Περιφερειακό Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας.
Την τελευταία απόφαση του ΥΠΕΚΑ (45955/1267/6-8-2013), η οποία αδειοδοτεί την ιχθυοτροφική μονάδα για 10 έτη, την θεωρούμε παράνομη, καθώς η απόσταση από την παλαιά θέση - την οποία το ΣτΕ με απόφασή (4898/2013) του ακύρωσε - απέχει από τη νέα θέση μόλις κατά 200μ. οπότε δεν αλλάζει η θέση χωροταξικά.
Επίσης, ακόμα και σύμφωνα με την τελευταία αδειοδότηση, η ιχθυοτροφική μονάδα ελλιμενίζεται σε περιοχή που δεν της δόθηκε άδεια, υποβαθμίζοντας και καταστρέφοντας κυριολεκτικά αυτή τη χερσαία περιοχή.
Ι. Χορόζογλου: Πρόκειται για ακήρυχτο πόλεμο
Θα πρέπει να σκεφτεί κανείς ότι ο θαλάσσιος χώρος που απασχολεί το ιχθυοτροφείο συνολικά είναι 15 στρέμματα και η μέγιστη παραγωγικότητά του είναι 150 τόνοι, που στην πραγματικότητα δεν ξεπερνά τους 100 τόνους ετησίως, γεγονός που το καθιστά μια αμελητέα παρουσία μέσα στη θάλασσα. Στη νέα δε θέση η επίδραση που ασκεί στο θαλάσσιο περιβάλλον είναι μηδενική. Ο χερσαίος χώρος, έκτασης 1 στρέμματος που μου παραχωρήθηκε, μετά από 28 χρόνια λειτουργίας, τα τελευταία 2 χρόνια, για να την υποστήριξη των στοιχειωδών αναγκών της επιχείρησης, είναι μικρή βραχώδης έκταση, όπου δεν μπορεί να επιβληθεί ουδεμία περιβαλλοντική αλλοίωση ή καταστροφή.
Στις αιτιάσεις τους δε για “υποβάθμιση μαγευτικού τοπίου-φυσικό λιμάνι με τουριστικά σκάφη-προστατευόμενη περιοχή NATURA2000 - ήπια τουριστική ανάπτυξη λόγω φυσικού κάλλους-οπτική όχληση-θόρυβος, οσμές” τις οποίες επικαλούνται, έχω να αντιπαραθέσω ότι είναι προσχηματικές και ότι έχουν αναλυθεί και αξιολογηθεί εξαντλητικά, κατ’ αρχήν στη Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων που εκπόνησε το ΕΛΚΕΘΕ για την Υδατοκαλλιέργεια, καταγράφοντας και αξιολογώντας τις επιθέσεις που δέχεται ο κλάδος από ανταγωνιστικές χρήσεις, κυρίως αυτήν της δεύτερης κατοικίας και όχι του τουρισμού, πίσω από τον οποίο κρύβεται συνήθως επιμελώς η οικιστική-κατασκευαστική δραστηριότητα, καταλήγοντας στον συγκερασμό και την επίλυση του ανταγωνισμού των χρήσεων γης με τη θέση σαφών κριτηρίων χωροθέτησης και λειτουργίας των μονάδων υδατοκαλλιέργειας. Αναφέρομαι ενδεικτικά στην προσεκτικά διατυπωθείσα Στρατηγική Μελέτη Π.Ε για την Υδατοκαλλιέργεια.
Αναφέρεται επίσης ότι: “Σύμφωνα με το Παγκόσμιο Ταμείο για τη Φύση (WWF), η υδατοκαλλιέργεια αποτελεί την πλέον αειφορική λύση στο παγκόσμιο επισιτιστικό πρόβλημα. Επιπλέον, τα ψάρια ιχθυοκαλλιέργειας – που αποτελούν εξαιρετική πηγή πρωτεϊνών – όταν παράγονται με αρχές και κανόνες ορθής πρακτικής συμβάλλουν ουσιαστικά και στην προστασία του περιβάλλοντος”.
Σε σχέση με τη στάση του δήμου Σιθωνίας, ο οποίος γνωμοδοτεί τα τελευταία χρόνια αρνητικά στη διαδικασία αδειοδότησής μου, είναι σε μένα καταφανές ότι συντάσσεται απολύτως και υποκινείται από τον σύλλογο των οικιστών- ιδιοκτητών παραθεριστικών κατοικιών της περιοχής, καθώς εκτιμώ ότι προσδοκά αντίστοιχα πολιτικά οφέλη.
Σε ό,τι αφορά την προστασία της Ποσειδωνίας, έχω να σημειώσω ότι στη νέα αυτή θέση της, και δεδομένου ότι η μονάδα απέχει πλέον πολύ περισσότερο από 200 μέτρα από το βαθύτερο όριο εξάπλωσης της Ποσειδωνίας– απέχει από αυτό 475 μέτρα ακριβώς- διασφαλίζεται πλήρως ότι στη νέα αυτή θέση δεν μπορεί και δεν πρόκειται να έχει καμία επίπτωση στην υπάρχουσα Ποσειδωνία.
Στο θέμα της προβλήτας, έχω υποστεί έναν ανελέητο πόλεμο προκειμένου να μου απαγορεύσουν να βγάζω τα ψάρια στη στεριά. Σύμφωνα με την ΑΕΠΟ που διαθέτω, η πρόσβασή μου στο θαλάσσιο χώρο του ιχθυοτροφείο γίνεται από τον όρμο της Παναγιάς σε απόσταση περίπου 2,5 χιλιομέτρων. Είναι μια λειτουργία που μου προκαλεί σημαντικό κόστος, ωστόσο το υφίσταμαι μέχρι να καταφέρω να πείσω αρμοδίους και… αναρμόδιους ότι εφόσον υπάρχει αδειοδοτημένος θαλάσσιος χώρος ιχθυοκαλλιέργειας, είναι απαραίτητο να υπάρχει και εγγύς χώρος προσέγγισης για την εξυπηρέτηση και την υποστήριξη των απαραίτητων δραστηριοτήτων. Αυτό βέβαια μπορεί να γίνει εφόσον δοθεί η απαραίτητη άδεια.
Η εταιρεία μου, μετά από 30 χρόνια πείρας, καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια να παράγει τα καλύτερα προϊόντα ιχθυοκαλλιέργειας, αυτό μας το αναγνωρίζουν όλοι οι πελάτες μας, τηρώντας πάντα τους νόμους και τις κείμενες διατάξεις που αφορούν τις δραστηριότητές της. Να εξασφαλίσει την απασχόληση σε 5-6 οικογένειες της περιοχής. Να στηρίξει την οικονομία της ευρύτερης περιοχής κυρίως κατά τους τουριστικούς μήνες.
Στα 30 αυτά χρόνια της δραστηριότητάς μου στην περιοχή δεν έχω κάνει κανέναν εχθρό, έχω να επιδείξω μόνο φιλίες και καλές σχέσεις.
Η εμμονική επιθετικότητα των συγκεκριμένων ανθρώπων εναντίον μου παραμένει για μένα μια ακατανόητη συμπεριφορά. Η απαίτησή τους να καταστρέψουν την εταιρεία μου και να με αφανίσουν ξεπερνά κάθε διάσταση ανθρώπινης και πολιτισμένης δράσης.
Επειδή πιστεύω ότι το μέλλον κάθε κοινωνίας περνά από την επιχειρηματική δράση, ελπίζω ότι στο τέλος θα πρυτανεύσει η κοινή λογική και θα καταφέρουμε να συγκεράσουμε όλες τις δραστηριότητές μας, όσο αλληλοσυγκρουόμενες κι αν είναι.
