δεν ευνοεί τέτοιου μεγάλου μεγέθους επιχειρηματικές μονάδες, διότι θα δημιουργήσουν προβλήματα στην παραγωγή ποιοτικού ελαιολάδου και στην ήδη υπάρχουσα τεράστια σημερινή υποδομή, τόσο στον τομέα των ελαιοτριβείων όσο και στον τομέα των τυποποιητηρίων».
Αναλυτικότερα, απαντώντας σε σχετική ερώτηση (7371/2017), που κατατέθηκε στη Βουλή, την οποία σας αποκαλύπτει ο ΑγροΤύπος, ο Βαγγέλης Αποστόλου, σημείωσε τα ακόλουθα:
1) Το ανάγλυφο της χώρας μας δεν ευνοεί τέτοιου μεγάλου μεγέθους επιχειρηματικές μονάδες, διότι θα δημιουργήσουν προβλήματα στην παραγωγή ποιοτικού ελαιολάδου και στην ήδη υπάρχουσα τεράστια σημερινή υποδομή, τόσο στον τομέα των ελαιοτριβείων όσο και στον τομέα των τυποποιητηρίων.
2) Η παραμονή του ελαιόκαρπου για μεγάλο χρονιικό διάστημα μέχρι την ελαιοποίησή του σε συνθήκες υψηλής θερμοκρασίας και φτωχού αερισμού καθώς και οι μεγάλες αποστάσεις που πρέπει να μεταφερθεί έως τα mega factories υποβαθμίζουν πάρα πολύ την ποιότητά του.
3) Η χώρα μας παράγει κατά μέσο όρο περί τους 300.000 τόνους ελαιόλαδο και πρί το 80% έξτρα παρθένο και το υπόλοιπο παρθένο και λαμπάντε. Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα έναντι των ελαιολάδων των άλλων μεγάλων ελαιοπαραγωγικών χωρών (της Ισπανίας και της Ιταλίας) είναι η παραγωγή στη χώρα μας του μεγάλου ποσοστού με εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο 80% (Ισπανία 20%, Ιταλία 50%).
Η τυχόν δημιουργία τέτοιων μονάδων θα μείωνε δραστικά το ποσοστό αυτό, καθόσον η ποιότητα του ελαιολάδου στην κατηγορία του εξαιρετικού παρθένου σχετίζεται άμεσα με την έγκαιρη και όσο το δυνατόν πιο γρήγορη παραγωγή του (ελαιοποίηση) από τον ελαιόκαρπο.
Επισημαίνεται ότι, το επιχείρημα της καλύτερης διαχείρισης αποβλήτων δεν μπορεί να αντισταθμίσει τα αρνητική του εγχειρήματος.
Τέλος αναφέρεται ότι τις παραπάνω θέσεις υιοθετούν και οι οργανώσεις του ελαιοκομικού τομέα (ελαιοτριβείς και μεταποιητές) και κατά καιρούς έχουν εκφράσει παρόμοιες θέσεις.
