Οι εξελίξεις σχετικά με την μεταλλευτική δραστηριότητα στην περιοχή της Β. Χαλκιδικής, πρέπει να προβληματίσουν τους εργαζόμενους και τους κατοίκους της περιοχής. Αποδεικνύεται για ακόμα μια φορά ότι δεν πρέπει να υπάρχει καμιά εμπιστοσύνη στον ΣΥΡΙΖΑ
και τις αποφάσεις της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.
Πέρα από την απόφαση για διακοπή των εργασιών στις Σκουριές και σε ένα μέρος της Ολυμπιάδας, κρύβεται το πιο ουσιαστικό: ότι δέχονται ως αναγκαίο την...
παράδοση του ορυκτού πλούτου στο κεφάλαιο. Θεωρούν αναγκαία την ΕΕ και αποδέχονται τις απαιτήσεις του κεφαλαίου, που εκφράζονται με όρους όπως η ανταγωνιστικότητα, η υγιής επιχειρηματικότητα κ.ά. Από τη στιγμή που η κυβέρνηση δέχεται αυτή την πολιτική, που εφάρμοζαν και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, δεν χωράει καμιά επανάπαυση, καμιά αυταπάτη για τον λαό της Χαλκιδικής.
Θεωρούμε ότι η μόνη λύση στην υπόθεση αυτή είναι να σταματήσει άμεσα η παράδοση του ορυκτού πλούτου της Χαλκιδικής στο μεγάλο κεφάλαιο. Το ζήτημα της ιδιοκτησίας και της αξιοποίησης του ορυκτού πλούτου βρίσκεται στο επίκεντρο. Αν δηλαδή θα πραγματοποιείται μεταλλευτική και εξορυκτική δραστηριότητα προς όφελος της ικανοποίησης των κοινωνικών και λαϊκών αναγκών, ή αν θα αποτελεί αντικείμενο κερδοσκοπίας, δημιουργίας αμύθητων κερδών για μεγάλες μονοπωλιακές επιχειρήσεις, όπως η El Dorado και η Ελληνικός Χρυσός. Η θέση του ΚΚΕ είναι ότι ο ορυκτός πλούτος αποτελεί λαϊκή περιουσία, και μόνο έτσι μπορεί να αξιοποιείται.
Σε αυτό το σκεπτικό έχουμε υποστηρίξει τα αιτήματα των εργαζομένων στα μεταλλεία, ενάντια στις μαζικές απολύσεις, στην αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, για μέτρα ασφάλειας στον χώρο εργασίας, για το μισθό και το επίδομα επικίνδυνης και ανθυγιεινής εργασίας. Τους καλούμε να παλέψουν για τα δικαιώματά τους, μακριά από τα επιχειρηματικά συμφέροντα.
Η αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου είναι απαραίτητη για ένα λαό που θέλει να καθορίζει τη ζωή και το μέλλον του, με την εργατική λαϊκή εξουσία. Μόνο με αυτή την αντίληψη, και στο πλαίσιο ενός κεντρικού σχεδιασμού για την παραγωγή και τη μεταλλευτική βιομηχανία, υπάρχει η δυνατότητα να προστατευτεί ο τόπος και το περιβάλλον, η υγεία των κατοίκων της περιοχής.
Σε αυτό τον στόχο, σε αυτό τον αγώνα, πρέπει να συναντηθούν οι εργαζόμενοι της Χαλκιδικής, οι εργαζόμενοι των μεταλλείων, οι άνεργοι, οι αυτοαπασχολούμενοι και μικρομεσαίοι, οι φτωχοί αγρότες. Αυτή η κατεύθυνση της πάλης μπορεί να βάλει τέρμα στην κοροϊδία, στο ξεπούλημα του ορυκτού πλούτου, στην ανεργία και στην καταστροφή του περιβάλλοντος.
