Δώρα Τσαμπάζη oneman.gr
Ω δεύτερο πόδι της Χαλκιδικής! Ανώτερο από όλα! Είθε να μας παρουσιάζεις το μεγαλείο σου κάθε καλοκαίρι, και να μην γίνεις ποτέ σαν το πρώτο, μα ποτέ!
Παρασκευή προ παραμονή Δεκαπενταύγουστου και στην Χαλκιδική, όχι δωμάτιο δεν είχε να κλείσεις, ούτε ψάθα σε παραλία να νοικιάσεις. Ο επιμένων νικά όμως και αφού έκανα καμιά 50αριά τηλεφωνήματα, βρήκαμε δωμάτιο για ένα βράδυ, πάλι καλά δηλαδή και όπου φύγει φύγει.
Η παρέα μας ήδη κινείτο ποιοτικά, κοντά στην περιοχή της
Σάρτης και της Συκιάς, δηλαδή στο ανατολικό δεύτερο πόδι, και από την Πέμπτη μου έχει βάλει πρίζες για την μαγευτική ακτή Αγριδιάς με την περίφημη καντίνα και τα θαλασσινά στη λαδόκολλα.
Αρχικά θέλω να υμνήσω το μεγαλείο αυτής της μικρής και υπέροχης παραλίας, της Αγριδιάς, που είναι ένας μικρός και ήρεμος κόλπος, χωρίς beach bar, μόνο με την καντίνα και μερικές ξαπλώστρες και κάποιους που κάνουν ελεύθερο κάμπινγκ. Δεν είχα επισκεφτεί ποτέ πριν την Αγριδιά, άλλοι μου άνοιξαν τα μάτια και κάθε φορά που ανακαλύπτω νέα μέρη και ήρεμες παραλίες στην Χαλκιδική, αισθάνομαι μία χαρά απρόσμενη και έναν ανεξήγητο για την ηλικία μου ενθουσιασμό.
Καταρχήν, είχε ελεύθερες ξαπλώστρες και μαντέψτε, χωρίς να χρειάζεται να κάνεις καμία κράτηση και να χαριεντιστείς με κάποιον εργαζόμενο μετρ της πλαζ (τι ντεκαντάνς!) και αυτό από μόνο του ήταν συγκλονιστικό. Είχε λίγες παρέες και οικογένειες, και γενικά η κατάσταση ήταν υπέροχα ανθρώπινη.
Η ακτή Αγριδιά, εκτός από το υπέροχο μέρος, την θάλασσα, την ησυχία έχει και την υπέροχη καντίνα της που μετά το μπάνιο, εκεί γύρω στις πέντε το απόγευμα θα καταλήξεις να πίνεις τσίπουρα αγκαζέ με καλαμαράκια στη λαδόκολλα και μύδια αχνιστά.
 |
Μην ξεχάσεις τη σπιτική τους αγιορείτικη σαλάτα.
Κάπως έτσι, θα πιάσεις βραδάκι και ζαλισμένος αλλά ευτυχισμένος θα πάρεις το δρόμο προς το κατάλυμά σου.
|
Άλλη μία καντίνα στη γύρω περιοχή, έχει κι αυτή τη δική της ιστορία, κυρίως για την τοποθεσία της, αφού βρίσκεται πάνω στο βουνό με την μαγευτική θέα του όρος Άθω. Λίγο μετά το Πλατανίτσι πηγαίνοντας, μερικά χιλιόμετρα πριν τη Σάρτη, στο αριστερό σου χέρι. Είναι η καντίνα του Ανδροκλή. Δεν γίνεται να μπερδευτείς, δεν γίνεται να τη χάσεις.
Από τα γύρω κάμπινγκ, Αρμενιστή, Πλατανίτσι, Καλαμίτσι, οι τηλεφωνικές παραγγελίες δίνουν και παίρνουν. Όχι δεν κάνει ντελίβερι, τους παίρνουν τηλέφωνο να τα έχουν έτοιμα μόλις φτάσουν.
Μπορεί να έχεις φάει σε πολλές καντίνες στη ζωή σου. Μετά από ξενύχτι, μετά από συναυλία. Η φάση στον Ανδροκλή, τα πεύκα, η δροσιά, η θέα που σου κόβει την ανάσα προς το Πλατανίτσι, ο γκρεμός, το Άγιο Όρος θα σε κάνουν να πιστέψεις ότι τρως στην καλύτερη καντίνα του κόσμου.
Η χωριάτικη θα σου φανεί πιο νόστιμη. Μπορεί να είναι από την κούραση, από το μπάνιο, από τον ήλιο.
Τα σουβλάκια θα νομίζεις ότι είναι τα ωραιότερα στην Ελλάδα, θα τα τρως και θα φαντάζεσαι βιολογικές φάρμες με ευτυχισμένους χοίρους που έβαλαν σκοπό τη ζωής τους να σε ικανοποιήσουν κάποια στιγμή γευστικά.
Ω δεύτερο πόδι της Χαλκιδικής! Ανώτερο από όλα! Είθε να μας παρουσιάζεις το μεγαλείο σου κάθε καλοκαίρι, και να μην γίνεις ποτέ σαν το πρώτο, μα ποτέ!
