Αυτό δικαιώνει σε ένα βαθμό (μέχρι τη τελική απόφαση
) και τους 3 δήμους Χαλκιδικής Σιθωνίας –Ν.Προποντίδας
και Κασσάνδρας που δεν έστειλαν στοιχεία, από τους 28 στην Ελλάδα.
Για την συνταγματικότητα ή μη της υπουργικής απόφασης (11/7/2016) για τις «οικιστικές πυκνότητες» εντός των δασικών εκτάσεων, δηλαδή τους οικισμούς αυθαιρέτων μέσα στα δάση, οι οποίοι εξαιρούνται από τους δασικούς χάρτες, θα αποφανθεί η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου, στην οποία παραπέμφθηκε το θέμα από το Ε’ Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Για την συνταγματικότητα ή μη της υπουργικής απόφασης (11/7/2016) για τις «οικιστικές πυκνότητες» εντός των δασικών εκτάσεων, δηλαδή τους οικισμούς αυθαιρέτων μέσα στα δάση, οι οποίοι εξαιρούνται από τους δασικούς χάρτες, θα αποφανθεί η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου, στην οποία παραπέμφθηκε το θέμα από το Ε’ Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Στο ΣτΕ έχει προσφύγει το Παγκόσμιο
Ταμείο για τη Φύση- WWF και ζητεί την ακύρωση της επίμαχης υπουργικής
απόφασης, ως αντισυνταγματικής και παράνομης.
Συγκεκριμένα, η WWF ζητεί να ακυρωθεί η
υπ΄ αριθμ. 34844/11.7.2016 απόφαση του υπουργού και αναπληρωτή υπουργού
Περιβάλλοντος, με την οποία έγινε ο προσδιορισμός του περιγράμματος της
«οικιστικής πύκνωσης» κατά την έννοια του νόμου 3889/2010.
Οι περιοχές «οικιστικής πυκνότητας» περικλείονται στους χάρτες με «ιώδες περίγραμμα».
Το Ε΄ Τμήμα του ΣτΕ, με την υπ’ αριθμ.
1942/2017 απόφασή του, με πρόεδρο, τον αντιπρόεδρο Αθανάσιο Ράντο και
εισηγητή, τον σύμβουλο Επικρατείας Χρήστο Ντουχάνη, παρέπεμψαν το όλο
ζήτημα στην Ολομέλεια, καθώς, είτε ομόφωνα, είτε κατά πλειοψηφία κατά
περίπτωση, έκριναν αντισυνταγματική την επίμαχη υπουργική απόφαση.
Οι σύμβουλοι Επικρατείας αναφέρουν στην
απόφασή τους, ότι η εν λόγω υπουργική απόφαση «περιέχει τον όρο της
«οικιστικής πύκνωσης» ως περιοχή υπαγόμενη σε ειδικό νομικό καθεστώς
(εξαίρεση από την διαδικασία των δασικών χαρτών, μόνιμη ή πρόσκαιρη
ειδική περιβαλλοντική και πολεοδομική διαδικασία, κλπ), χωρίς όμως να
δίνει η ίδια η εν λόγω υπουργική απόφαση τον ορισμό της ή να εκθέτει τα
ληπτέα υπόψη στοιχεία για την υπαγωγή ορισμένης περιοχής στην έννοια της
«οικιστικής πύκνωσης» ή να προβλέπει, έστω σε αδρές γραμμές τα
χαρακτηριστικά της, ούτε τέλος προβλέπει τη διαδικασία για το
χαρακτηρισμό της». Παράλληλα αναφέρεται, ότι η ρύθμιση των
θεμάτων αυτών ανατίθεται εξ ολοκλήρου στην διοίκηση και ότι ο μόνος
αρμόδιος για τα εν λόγω θέματα είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και
κανένας άλλος, σύμφωνα με το άρθρο 43 του Συντάγματος.
Οι σύμβουλοι Επικρατείας, ομοφώνα
έκριναν, ότι η υπουργική απόφαση είναι άκυρη, καθώς σύμφωνα με το
Σύνταγμα, τα θέματα αυτά, τα οποία δεν είναι περιορισμένου
ενδιαφέροντος, μπορούν να λυθούν και να καθοριστούν μόνο με την έκδοση
Προεδρικού Διατάγματος.
Όμως, στο Ε’ Τμήμα του ΣτΕ, εκφράστηκαν
αντίθετες απόψεις ως προς την συνταγματικότητα, γενικότερα, του
καθορισμού και του σκοπού των «οικιστικών πυκνοτήτων».
Ειδικότερα, η πλειοψηφία τάχθηκε με την
άποψη της αντισυνταγματικότητας, ενώ αντίθετα, ο κ. Ράντος με την άποψη
της συνταγματικότητας, με τον ισχυρισμό, ότι έτσι περιχαρακώνονται οι
οικισμοί των αυθαιρέτων και σταματάει η επέκτασή τους.
ΑΠΕ-ΜΠΕ
Υπενθυμίζεται ότι η κατηγορία των «οικιστικών πυκνώσεων» είναι ένας…
ευφημισμός του ν.4389/16, καθώς πρόκειται περιοχές αυθαιρέτων μέσα σε
δάση και δασικές εκτάσεις.
Τις περιοχές αυτές οι δήμοι είχαν δικαίωμα να τις οριοθετήσουν μέσω
των πολεοδομιών τους, ώστε να εξαιρεθούν από την ανάρτηση και να
εξεταστούν στη συνέχεια συνολικά. Ο στόχος της ρύθμισης αυτής ήταν
διττός: από τη μια πλευρά, να μειώσει όσο το δυνατόν περισσότερο τις
αντιρρήσεις που θα υποβληθούν, άρα να επιταχύνει την κύρωση του δασικού
χάρτη (στο υπόλοιπο). Από την άλλη πλευρά, να οδηγήσει σε μια συνολική
εξέταση των περιοχών αυτών, αφήνοντας για πρώτη φορά από την εποχή
Τρίτση ένα παράθυρο νομιμοποίησής τους.
Στην πράξη οι «οικιστικές πυκνώσεις» αποδείχθηκαν γρήγορα ιδιαίτερα
«ελαστικές»: πατώντας στα κενά της σχετικής ρύθμισης, πολλές πολεοδομίες
έστειλαν οικιστικές πυκνώσεις- «χταπόδια», για να συμπεριλάβουν στην
εξαίρεση μεμονωμένα αυθαίρετα και να συμπληρώσουν τον ελάχιστο
απαραίτητο αριθμό των 50. Επίσης το υπουργείο Περιβάλλοντος συνεχίζει
ακόμα και σήμερα να πιέζει τους δήμους για τον καθορισμό τους, λίγες
μόνο ημέρες πριν την ολοκλήρωση της διαδικασίας ανάρτησης του 35% των
δασικών χαρτών της χώρας.
