Όπως αποδεικνύεται και από τους αριθμούς… σαν τη Χαλκιδική όντως δεν έχει, αφού πέρα από τις παραλίες που έχουν κάνει το Νομό γνωστό σε ολόκληρο τον κόσμο, η βρώσιμη ελιά που παράγεται σε χιλιάδες στρέμματα γης της περιοχής, αποτελεί «θησαυρό» που φτάνει σε εκατοντάδες χώρες του εξωτερικού. Αξίζει να σημειωθεί ότι στη Χαλκιδική, οι καλλιέργειες ελιάς καταλαμβάνουν έκταση 360.000
στρεμμάτων με περισσότερα από 6.000.000 δέντρα, εκ των οποίων τα 135.000 στρέμματα αξιοποιούνται για την παραγωγή λαδιού και τα 225.000 για την βρώσιμη ελιά. 
Σύμφωνα με τον Πρόεδρο του επιμελητηρίου Χαλκιδικής, Γιώργο Γκιλή κατά μέσο όρο η ετήσια παραγωγή φτάνει τους 140 τόνους.
«Υπήρξε χρονιά που η παραγωγή έφτασε τους 200 τόνους. Συνήθως η παραγωγή ελαιόλαδου φτάνει περίπου τους 7.000 τόνους και της πράσινης ελιάς κυμαίνεται μεταξύ 80.000 και 120.000 τόνους», αναφέρει στην εφημερίδα Karfitsa ο κ. Γκιλής. Σύμφωνα με τα στοιχεία που διαθέτει το επιμελητήριο, το 85% της παραγωγής εξάγεται και το υπόλοιπο καταναλώνεται από την εγχώρια αγορά, ενώ βάση των στοιχείων για την ελαιοκαλλιέργεια στην Περιφερειακή Ενότητα Χαλκιδικής, στο Νομό παράγεται περίπου το 55% της συνολικής ποσότητας επιτραπέζιας ελιάς της Ελλάδας. Μάλιστα, στη Χαλκιδική λειτουργούν περισσότερες από 80 μεταποιητικές μονάδες ελιάς, 40 ελαιοτριβεία και εννέα μονάδες τυποποίησης ελαιόλαδου, με το 80% του πληθυσμού της Χαλκιδικής να ασχολείται με την καλλιέργεια, μεταποίηση, εμπορία και ο,τιδήποτε άλλο έχει σχέση με την ελιά.
«Διπλάσια έσοδα από τον τουρισμό»!
Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, οι επιτραπέζιες ελιές είναι το δεύτερο σημαντικότερο εξαγώγιμο αγροτικό προϊόν με την αξία εξαγωγών να φτάνει τα 577 εκατ. ευρώ για το 2014.
Επιπλέον, το μέγεθος του τζίρου των εξαγωγών, ξεπερνά τα 450 εκ. ευρώ. Οι ελληνικές εξαγωγές στην Ευρώπη φτάνουν τα 220 εκατ. ευρώ, στην Αμερική τα 140 εκατ. ευρώ, στην Ασία τα 50 εκατ. ευρώ, στη Ρωσία τα 15 εκατ. ευρώ, στην Αυστραλία τα 15 εκατ. ευρώ και στην Αφρική τα 10 εκατ. ευρώ.
«Τα έσοδα που έχει η Χαλκιδική από την πράσινη ελιά, είναι σχεδόν τα διπλάσια από αυτά που φέρνει ο τουρισμός. Στη συνέχεια ακολουθεί το μέλι, τα σιτηρά και τα κρασιά. Μάλιστα γίνονται προσπάθειες ώστε να «παντρευτεί» η πρωτογενής παραγωγή με τον τουρισμό, να υπάρχουν δηλαδή τουριστικά πακέτα όπου ο επισκέπτης θα έχει τη δυνατότητα να ξεναγηθεί στις εγκαταστάσεις αλλά και στον τρόπο παραγωγής των προϊόντων», αναφέρει ο πρόεδρος της Ένωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών Πολυγύρου Ευάγγελος Ευαγγελινός.
Οι «θησαυροί» του Νομού
«Ο πρωτογενής τομέας είναι αυτός που συντηρεί τη Χαλκιδική. Η ελιά, το μέλι και το κρασί είναι οι «θησαυροί» του Νομού», λέει ο κ. Γκιλής. Και συνεχίζει: «τα τελευταία χρόνια έχουν δημιουργηθεί μικρές οικογενειακές μονάδες κρασιού όπου η παραγωγή γίνεται με παραδοσιακό τρόπο, αυτό είναι και το «όπλο» των συγκεκριμένων ποικιλιών.
Προτέρημα της Χαλκιδικής, είναι ότι δεν έχει μεγάλες βιομηχανικές περιοχές να ρυπαίνουν το περιβάλλον κι έτσι οι καλλιέργειες και τα προϊόντα είναι καθαρά. Σημαντικό επίσης είναι ότι τα προϊόντα αυτά επεξεργάζονται με παραδοσιακού τρόπους, όπως δούλευαν οι παππούδες μας, ώστε το τελικό προϊόν να είναι αγνό».
Ο πρόεδρος του επιμελητηρίου Χαλκιδικής, αναφέρει πως αρκετές οινοποιητικές μονάδες της Χαλκιδικής έχουν βραβευθεί στο εξωτερικό για τη γεύση αλλά και τις ποικιλίες που παράγουνε. «Το οικονομικό αντίβαρο του τουρισμού είναι η ελιά. Η υπεραξία της ελιάς μένει πλέον εδώ, διότι κατά το παρελθόν έφευγαν συσκευασμένα σε Ιταλία και Ισπανία και πουλιόντουσαν ως ισπανικά και ιταλικά προϊόντα αντίστοιχα. Τα τελευταία χρόνια μέσω διάφορων προγραμμάτων, έγιναν μονάδες που επεξεργάζονται τις συσκευασίες στη Χαλκιδική. Επίσης γίνονται και διάφορες «καινοτομίες» στη γεύση όπου προστίθενται πιπεριές, σκόρδο, αμύγδαλα κ.ο.κ.», εξηγεί ο κ. Γκιλής.
Από την Χαλκιδική στο Ιράν
Η πράσινη ελιά Χαλκιδικής φτάνει από την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία ως το Μεξικό και τη Μέση Ανατολή, με το Ιράν να αναδεικνύεται σε έναν εξαιρετικό πελάτη τα τελευταία χρόνια. «Ταξιδεύει σχεδόν σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, στην Αμερική, στην Αυστραλία, στο Ιράν, στον Καναδά.
Η ελιά είναι χρυσός. Την τελευταία δεκαετία έχει γίνει μεγάλη επένδυση στο συγκεκριμένο προϊόν, μέσω προγραμμάτων. Αρκετοί για παράδειγμα ξήλωσαν τα αμπέλια και τα φιστίκια προκειμένου να βάλουν ελιές. Μάλιστα κάθε χρόνο αυξάνονται τα στρέμματα που αξιοποιούνται για την παραγωγή της», λέει ο κ. Γκιλής. Όπως αναφέρει, στόχος του επιμελητηρίου είναι να «δέσει» τον τουρισμό με την παραγωγή. «Βλέπουμε πολλές εταιρίες του εξωτερικού που συνδυάζουν την παραγωγή προϊόντων με τον τουρισμό και καταλήγουν να κερδίζουν πολύ περισσότερα χρήματα από τα εκδρομικά πακέτα.
Έχουμε κάποιες εταιρίες στη Χαλκιδική που το κάνουν αυτό, αλλά είναι περιορισμένες. Ετησίως η Χαλκιδική τους καλοκαιρινούς μήνες, δέχεται 800.000 με 1 εκατ. επισκέπτες. Έτσι λοιπόν είναι σημαντικό οι παραγωγικές εγκαταστάσεις του Νομού να γίνουν περιηγήσιμες έτσι ώστε, αφού δουν οι επισκέπτες πως παράγεται το προϊόν- είτε η ελιά, το μέλει είτε το κρασί- μετά να μπορούν να πουλάνε και τα προϊόντα τους στους τουρίστες. Σύντομα σκοπεύουμε να πραγματοποιήσουμε ημερίδες για προς αυτή την κατεύθυνση, ενώ ετοιμάζουμε ένα σχεδιασμό που θα μας βοηθήσει να αναδείξουμε τη διαφορετικότητα του κάθε δήμου του Νομού, ώστε να υπάρχει και ένα πιο σωστό πλάνο οικονομικής ανάπτυξης ανά περιοχή», καταλήγει ο Πρόεδρος του επιμελητηρίου Χαλκιδικής.
Της Έλενας Καραβασίλη
Νοέμβριος 21, 2016
*φωτογραφίες και από διαδίκτυο
