powered by Agones.gr - livescore

Τρίτη

Η βράβευση του κ. Σισμανίδη κατά τη διάρκεια των «Αριστοτελικών Εντυπωμάτων" στα Αρχαία Στάγειρα (video)

Η βράβευση του κ. Σισμανίδη και ο Θεμιστοκλής  vasilinos.wordpress.com
Εχθές κάτω από έναν έναστρο καθαρό ουρανό, πλήθος κόσμου τίμησε τον αρχαιολόγο, ο οποίος ενεργώντας περισσότερο ως εθελοντής και όχι ως κρατικός υπάλληλος της αρχαιολογικής υπηρεσίας, ανέδειξε τη
γενέτειρα του Αριστοτέλη και κατ’ επέκταση όλο τον τόπο μας.

Θα ήθελα να επισημάνω ότι η εκδήλωση και η απόφαση και πρωτοβουλία βράβευσης του έγκριτου αρχαιολόγου, ήταν καθαρά των κατοίκων της Ολυμπιάδος και του κ. Βασιλείου Αναστασίου (μην θεωρηθεί ότι το κράτος και οι υπεύθυνοι φιλοτιμήθηκαν). Δύο ήταν τα χαρακτηριστικά της χθεσινής εκδήλωσης: από τη μια μεριά η μεγάλη αγάπη και συμπαράσταση του κόσμου, μαζί με την απέριττη αρχοντιά του κ. Σισμανίδη, και από την άλλη η αναξιοπρεπής κατάντια των υπευθύνων, που αρνήθηκαν τελικά να ανοίξουν τον αρχαιολογικό χώρο των Αρχ. Σταγείρων, σ’αυτόν που έδωσε τη ζωή  του για την ανασκαφή του, αναστήλωσή του, ανάδειξή του και προβολή του.


Aφιερώνουμε εδώ λίγο φωτογραφικό υλικό από την εκδήλωση, σε όσους μερίμνησαν να αφήσουν τον αρχαιολογικό χώρο ανοικτό προς τιμήν του φεγγαριού, της χορωδίας της Αρναίας… και τον έκλεισαν στον κ. Σισμανίδη, και σε όσους απαθώς λένε: «δεν βαριέσαι».

Κατά τη διάρκεια των απίστευτα όμορφων «Αριστοτελικών Εντυπωμάτων», που κατ’ ομολογία των παρισταμένων ήταν η καλύτερη μέχρι τώρα εκδήλωση που έγινε εκεί (και θα τη δείτε κι εσείς στο βίντεο που θα παραθέσουμε), παρακολουθούσα λοιπόν, από τη μια τη βράβευση του έγκριτου αρχαιολόγου, κάτω από ένα ασταμάτητο θερμό χειροκρότημα, έβλεπα τον ίδιο να δέχεται τη βράβευση με φόντο «τα πουρνάρια» και όχι εντός του.. «φυσικού» του χώρου, του αρχαιολογικού,  και διακρίνοντάς τον μια αρχοντιά, προτίμησε να μην πει τίποτα άλλο εκτός από ευχαριστίες και αφήνοντας όλα να τα λέει η Παγκόσμια Κληρονομιά, η Γενέτειρα του Αριστοτέλη, που ο ίδιος μαζί με τους φιλότιμους κατοίκους της Ολυμπιάδος, ανέδειξαν.

Από την άλλη, έβλεπα ακριβώς δίπλα από την εξέδρα, κλειδωμένη την πόρτα του αρχαιολογικού χώρου και σκεπτόμουν ότι αυτό το λουκέτο στον αρχαιολογικό χώρο, αναδεικνύει την άλλη ελληνική κληρονομιά, όπου μεταφέρεται και αυτή από γενεά σε γενεά. 
Έτσι είναι η φύση. Κληρονομούμε και τα καλά και τα κακά και ευθυνόμαστε για την καλλιέργεια των μεν ή των δε. Απορροφήθηκα λίγο και όσο εξελισσόταν η βράβευση, από την μνήμη μου πέρασαν παραδείγματα, όπως αυτό του στρατηγού Θεμιστοκλή, ο οποίος με την φιλοπατρία του, την ανδρεία του, τη σοφία του και τη φιλοτιμία του, έσωσε την Ελλάδα από την απειλή των Περσών, συντρίβοντάς τους στη Σαλαμίνα. 
Ο Θεμιστοκλής ενδυνάμωσε το δημοκρατικό πολίτευμα της Αθήνας, κατέστησε την Αθήνα τη μεγαλύτερη ναυτική δύναμη της Μεσογείου, σ’αυτόν οφειλόταν η ακμή και η δόξα της Αθήνας στις αρχές του 5ου π.Χ. αιώνα.  Αυτός έθεσε τις βάσεις και τα θεμέλια του «Χρυσού Αιώνα» του Περικλή 
Ο Θεμιστοκλής αναγνωρίστηκε και δοξάστηκε υπέρμετρα για όλη την παγκόσμια κληρονομιά που δημιούργησε και προστάτευσε, όμως επειδή στο DNA του Έλληνα ενυπάρχει και η κακή ελληνική κληρονομιά, ο Θεμιστοκλής συκοφαντήθηκε και κατηγορήθηκε. Και αυτός που έσωσε την Αθήνα και την Ελλάδα, το 471 π.Χ. εξωστρακίστηκε στο Άργος, επειδή η ενάρετη υπεροχή του θεωρήθηκε εκ των εχθρών του κίνδυνος πιθανός να προκύψει για τη δημοκρατία!!

Εν συνεχεία οι Αθηναίοι δεν αρκέσθηκαν στην εξορία του, αλλά αποφάσισαν να τον δικάσουν και να τον καταδικάσουν. Έτσι ο Θεμιστοκλής έφυγε κρυφά από το Άργος, με αποτέλεσμα οι Αθηναίοι να τον επικηρύξουν και ο Θεμιστοκλής κάτω από τον κίνδυνο της σύλληψής του, έφυγε και πήγε στην Περσία το 465 π.Χ. και ζήτησε ως πρόσφυγας άσυλο από τον βασιλέα των Περσών Αρταξέρξη, διάδοχο του Ξέρξη.
 Όταν ο Αρταξέρξης έμαθε ποιος ήταν και για ποιο λόγο κατέφευγε σ’ αυτόν, είπε: «Μακάρι οι Έλληνες να διώχνουν πάντα έτσι τους καλύτερους και σοφότερους ανθρώπους τους». Είπε δε στον Θεμιστοκλή, αφού μόνος σου προσέρχεσαι στη βασιλεία μου, το ποσό με το οποίο σε επικήρυξαν οι Αθηναίοι, σου ανήκει· και του το προσέφερε ως βοήθεια.
 Ο Αρταξέρξης τίμησε τον Θεμιστοκλή και προκειμένου να του εξασφαλίσει τα προς το ζην, του παραχώρησε τις τρεις πόλεις της Μ. Ασίας (την Λάμψακο, την Μυούντα και την Μαγνησία, στην οποία τελικά ο Θεμιστοκλής εγκαταστάθηκε), ώστε να λαμβάνει τα εισοδήματά τους και να ζει αξιοπρεπώς.

Όταν αργότερα ο Αρταξέρξης ζήτησε την συνδρομή του Θεμιστοκλή ενάντια στους Αθηναίους και τους Έλληνες, ο φιλόπατρις και φιλότιμος Θεμιστοκλής, μη θέλοντας να ζημιώσει αυτούς που τον εξόρισαν, ούτε να στενοχωρήσει αυτόν που του χορήγησε άσυλο και τον τίμησε, προτίμησε να θέσει τέρμα στη ζωή του, πίνοντας δηλητήριο. Μαθαίνοντας ο Αρταξέρξης για τον θανατό του, λυπήθηκε, θαύμασε την αγάπη του για τους διώκτες του και την πατρίδα του και προς τιμήν του έστησε λαμπρό μνήμα έξω από τα τείχη της Μαγνησίας και έστησε ανδριάντα του στην αγορά!! 
Ο Θεμιστοκλής, το καύχημα των Αθηναίων που έσωσε Αθήνα και Ελλάδα καταστρέφοντας τους Πέρσες, εξωστρακίζεται έξω από την πόλη του Αθήνα, επικηρύσσεται και τελικά δέχεται άσυλο από τον εχθρό Αρταξέρξη, ο οποίος τον τιμά δίνοντάς του τρεις πόλεις μέσα στην Περσία,  και στο τέλος του στήνει λαμπρό μνημείο και ανδριάντα!!

Σταματώ την μνήμη μου και ενεργοποιώντας τις αισθήσεις μου, βλέπω τους απογόνους και κληρονόμους εκείνων των Ελλήνων, να κρατούν κλειστό με λουκέτο τον αρχαιολογικό χώρο των Αρχαίων Σταγείρων γι’ αυτόν που τον ανέδειξε, και έξω από τον αρχαιολογικό χώρο, τα διεθνή βραβεία “Giuseppe Sciassa” από την Ιταλία να βραβεύουν τον έγκριτο Έλληνα αρχαιολόγο κ. Σισμανίδη, με φόντο –όπως επέλεξαν οι «Έλληνες» υπεύθυνοι- τα πουρνάρια!!

Υποτίθεται ότι κάποιοι συνήνεσαν να τιμηθεί ο κ. Σισμανίδης, μετά από αίτημα των κατοίκων της Ολυμπιάδος, για το σπουδαίο έργο του, την ανάδειξη της γενέτειρας του Αριστοτέλη και του βωμού επί του τάφου του (όπου είχε ορισθεί ως τόπος των συνεδρίων της βουλής των Αρχ. Σταγείρων). 
Δυστυχώς, πιάνω πολλές φορές τον εαυτό μου να αισθάνομαι υπερήφανος για τα έργα των φιλότιμων προγόνων μου, αλλά δείχνω να αγνοώ ότι πέραν της παγκόσμιας κληρονομιάς που μας άφησαν, ταυτόχρονα στο DNA κάποιων Ελλήνων υπάρχουν ενεργά όλα εκείνα τα κληρονομικά ελαττώματα της φυλής μας, που τα μεταφέρουν και τα καλλιεργούν επιμελώς από γενεά σε γενεά.

Τιμάμε τον Αριστοτέλη για τα 2400 χρόνια και οι εκδηλώσεις γίνονται «στα πουρνάρια», αλλά μήπως και ο ίδιος ο παγκόσμιος Αριστοτέλης είχε άλλη μεταχείριση; 
Το τότε ιερατείο των Αθηνών κατηγόρησε και συκοφάντησε τον Αριστοτέλη και έστησαν κατηγορίες για να τον δικάσουν, με αποτέλεσμα να τον αναγκάσουν να φύγει από τη φιλοσοφική σχολή του στην Αθήνα και να πάει στην Χαλκίδα, όπου έμενε στο σπίτι που είχε από τη μητέρα του. Εκεί κάτω από μεγάλη στενοχώρια και θλίψη, με νόσημα στο στομάχι, πέθανε (προφανώς νόσησε στο στομάχι, επειδή δεν μπόρεσε ποτέ να «χωνέψει» η ευγενική ψυχή του όσα του καταλόγισαν και όσα διέπραξαν εναντίον του).

Θα μου πει κανείς: Βρε αδελφέ, τι σχέση έχουν όλα αυτά με την χθεσινή εκδήλωση και την βράβευση του κ. Σισμανίδη; Δυστυχώς, έχουν άμεση σχέση και απλώς εξομολογούμαι ότι έχω μια αδυναμία: Μπορεί άλλοι να αντέχουν να βλέπουν απαθώς να εξορίζεται ο Θεμιστοκλής από την Αθήνα και ο κ. Σισμανίδης από τον αρχαιολογικό (του) χώρο, τον οποίο ο ίδιος με την αρχαιολογική σκαπάνη ανέσκαψε, αναστήλωσε, και ανέδειξε παγκοσμίως.  Εγώ όμως, αδύναμος ων, αδυνατώ και να το ξεπεράσω και να το συνηθίσω. Συμφωνώ δε απόλυτα με όσους υποστηρίζουν ότι  ακόμα μεγαλύτερο κακό από τη διαφθορά και την αδικία, είναι ΝΑ ΤΑ ΣΥΝΗΘΙΣΕΙΣ ΑΥΤΑ ΤΑ ΔΥΟ ΚΑΙ ΠΛΕΟΝ ΝΑ ΔΙΑΚΕΙΣΑΙ ΜΟΙΡΟΛΑΤΡΙΚΑ ΚΑΙ ΑΠΑΘΩΣ έναντι όσων τα διενεργούν.

vasilinos.wordpress.com