Ο βίος και η πολιτεία του Γιώργου Καρατζαφέρη αναδεικνύει τον καλύτερο τρόπο συνάντησης της δημοσιογραφίας με την πολιτική για τον ίδιο - και τον χειρότερο για τη δημοσιογραφία και την πολιτική.
Ωστόσο δεν ξεκίνησε την περιπετειώδη σταδιοδρομία του ούτε από το ένα ούτε από το άλλο: υπήρξε ιδιοκτήτης πρακτορείου μοντέλων, διοργανωτής καλλιστείων «δημοσιοσχεσίτης», σχολάρχης και άλλα πολλά - αφότου τον έδιωξαν από τη Βαρβάκειο.
Μεταξύ των άλλων σπούδασε ραδιοφωνικός παραγωγός στον Καναδά και πήρε πτυχίο δημοσιογραφίας στην Αγγλία. Τελικά, έγινε εκδότης εφημερίδων, ιδιόκτητης τηλεοπτικού και ραδιοφωνικού σταθμού, εύπορος
επιχειρηματίας και επιτυχημένος πολιτικός.
Στη δεκαετία του 1980, το σύστημα Μητσοτάκη αξιοποίησε την ασύδοτη δράση του για να πλήξει τον Ανδρέα Παπανδρέου στις πιο ευαίσθητες πλευρές του
Σ’ αυτή τη διαδρομή ο, 67χρονος σήμερα, αυτοδημιούργητος Αρκάς, εμφανιζόταν ως πρωταγωνιστής - υπέρ των επιδιώξεών του. Αλλά στην πραγματικότητα ήταν μηχανή προσφοράς υπηρεσιών στην πολιτική αγορά – υπέρ των συμφερόντων του. Πχ στη δεκαετία του 1980, το σύστημα Μητσοτάκη αξιοποίησε την ασύδοτη δράση του για να πλήξει τον Ανδρέα Παπανδρέου στις πιο ευαίσθητες πλευρές του: μέχρι και βιβλίο για τη Λιάνη έβγαλε τότε, αφού εκτός των άλλων είναι και συγγραφέας .
Καθώς εκείνη την περίοδο η τηλεόραση αποτελούσε κρατικό – δηλαδή κυβερνητικό μονοπώλιο – αυτός ανακάλυψε την… «τηλεόραση με κασέτες» και το έσπασε - με την «TV Press». Το περιεχόμενο τους δεν είναι αυτό που θα λέγαμε τυπικά δημοσιογραφικό.
Μετά ήλθε η ώρα της πολιτικής για τον ίδιο. Από το 1993 ως το 2000 βγαίνει διαρκώς βουλευτής της ΝΔ, με μεγάλο αριθμό σταυρών και η δράση του υπερβαίνει το απλό βουλευτιλίκι - ήταν κάτι σαν τον Άδωνη σήμερα για τη ΝΔ. Αλλά κάποια στιγμή δαγκώνει περισσότερο από όσο μπορεί να μασήσει και ο Κ. Καραμανλής τον θέτει εκτός κόμματος, ύστερα από κάποιες απρεπείς δηλώσεις.
Εγκατέστησε στο Στρασβούργο βιομηχανία ερωτήσεων με αριθμό - ρεκόρ, ενώ αναδείχθηκε ένας από τους καλύτερους ρήτορες εκείνης της περιόδου
Δεν αποθαρρύνθηκε και αμέσως άνοιξε το δικό του μαγαζί απέναντι. Με το κόμμα Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός, κατεβαίνει υποψήφιος υπερνομάρχης το 2002 και παίρνει 14% με την ευχή και του αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου. Το 2004 δεν μπήκε στη Βουλή, αλλά βγήκε ευρωβουλευτής. Εγκατέστησε στο Στρασβούργο βιομηχανία ερωτήσεων με αριθμό - ρεκόρ, ενώ αναδείχθηκε ένας από τους καλύτερους ρήτορες εκείνης της περιόδου.
Καθώς είναι ευφυής, ευρηματικός, με ευχέρεια λόγου - αλλά και «αδίστακτος με κοινή λογική και ανθρώπινο πρόσωπο» όπως λένε όσοι τον ξέρουν - αρχίζει να διαμορφώνει το προφίλ του πολιτικού παράγοντα με ισχύ. Άλλωστε έχει στη διάθεσή του τα δικά του ραδιοτηλεοπτικά μέσα, που είναι ταυτόχρονα επιχειρήσεις, μηχανισμοί προπαγάνδας και εκλογικά εργαλεία για τον ίδιο.
Καθώς ο Καραμανλής είχε ηττηθεί στο θέμα του βασικού μετόχου, υπήρχε ενδεχόμενο με μια νέα εκλογική νίκη να επιχειρήσει ρεβάνς. Έτσι, οι αντίπαλοί του έκαναν ότι μπορούσαν για να εγκατασταθεί το μαλακό υπογάστριο της ΝΔ, ο ΛΑΟΣ και να αναδειχτεί ο Καρατζαφέρης σε «κόφτη». Ήταν διαρκώς πρώτο τραπέζι πίστα την τηλεόραση, όπου τον αντιμετώπιζαν «με το σεις και με το σας». Όλο «κύριε πρόεδρε», χωρίς καμία επίκριση για την πολιτική και την ιδεολογία του - την οποία ο ίδιος μάλλον χρησιμοποιούσε, παρά πίστευε.
Γύρω του συγκεντρώθηκε ότι κυκλοφορούσε στα δεξιά της ΝΔ: χουντικοί - παρ ότι ο ίδιος εμφανίζεται ως «ταλαιπωρηθείς» από τη χούντα – βασιλικοί - έβγαζε άλλωστε και την εφημερίδα του Στέμματος παλιότερα - ξενοφοβικοί, θρησκόληπτοι, πατριδοκάπηλοι, αλλά και κάποια σοβαρά πρόσωπα όπως οι πρώην πρέσβεις Κοραντής και Γεωργίου και η Νίκη Τζαβέλα, ανερχόμενο στέλεχος της ΝΔ με ισχυρές προσβάσεις σε εγχώριους και διεθνείς επιχειρηματικούς και πολιτικούς παράγοντες.
Τα «αστέρια» του πάντως ήταν ο Βορίδης, πρώην επικεφαλής της Νεολαίας του Παπαδόπουλου, ο Γεωργιάδης που σταδιοδρομούσε ως τηλεπωλητης βιβλίων σε περιθωριακά κανάλια πλασάροντας αρχαιοελληνική γκλαμουριά και εθνική καθαρότητα, ο υιός Πλεύρης– με τον πατέρα του όποιου είχε ήδη συνεργαστεί ο Καρατζαφέρης, όπως είχε συνεργαστεί και με Χρυσαυγίτες - και διάφοροι αλαφροΐσκιωτοι τηλε-ευαγγελιστές της ελληνοπρέπειας.
Τους έβαλε στη Βουλή και τους είχε ως διμοιρία υπό τις διαταγές του
Τους έβαλε στη Βουλή και τους είχε ως διμοιρία υπό τις διαταγές του - εξ ου και ορισμένους τους τραβολογάει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ γιατί έκαναν διαρκώς κοινοβουλευτικό έλεγχο για τους εξοπλισμούς. Εξαιρουμένου του Βορίδη που εμφανιζόταν ως δελφίνος του, κάτι που μάλλον δεν ήθελαν πολλοί στη Δεξιά.
Το 2007 αφού ο ΛΑΟΣ μπήκε στη Βουλή, ο Καραμανλής αποδυναμώθηκε - οπότε τα πράγματα άρχισαν να γίνονται όλο και πιο δύσκολα γι’ αυτόν μέχρι να προσφύγει στις πρόωρες εκλογές του 2009 - ο Καρατζαφέρης κινούμενος μεταξύ του καναλιού του και της Βουλής, έγινε δύναμη στην πολιτική.
Η συνήθης ακρισία του νεοπαπανδρεισμού τον κατέστησε συνομιλητή του και τον έβαλε στο επίσημο πολιτικό σύστημα
Η συνήθης ακρισία του νεοπαπανδρεισμού τον κατέστησε συνομιλητή του και τον έβαλε στο επίσημο πολιτικό σύστημα. Τελικά μπήκε και στην κυβέρνηση. Στις διαβουλεύσεις για το σχηματισμό της κυβέρνησης Παπαδήμου, ο Καρατζαφέρης παίζει δραστήριο ρόλο και βρίσκεται με δυο από τα καλύτερα παιδιά του στο οβάλ τραπέζι του υπουργικού συμβούλιου.
Αλλά αυτό ήταν και το λάθος του. Οι υπουργοποιηθέντες Βορίδης και Γεωργιάδης - και λίγο μετά και ο Πλεύρης - τον εγκατέλειψαν στεγνά, με πρόσχημα ότι έγινε «αντιμνημνονιακός» και πολιτεύτηκαν με τον «μνημονιακο» πλέον Σαμαρά, φτάνοντας να τον καλούν μεγαλόψυχα να προσχωρήσει κι αυτός στη ΝΔ. Ίσως θα είχε ήδη γίνει, αν δεν αιωρούνταν το βέτο του Καραμανλή και οι αντιδράσεις των Μητσοτάκηδων. Αλλά και ένας παλιότερος καυγάς του με τον Βαγγέλη Μειμαράκη έπαιξε το ρόλο του.
Έστω και έξω τη Βουλή, αφού έχασε τις εκλογές το 2012 όμως, ο Καρατζαφέρης - που πάρα λίγο να βγάλει και πάλι ευρωβουλευτή τον περασμένο Ιούνιο - επαναδραστηριοποιείται σε αυτό που ο ίδιος ονόμασε «δεξιά πολυκατοικία» και υπόσχεται ότι «δεν θα επιτρέψει να πέσει η Ελλάδα στα χέρια του Τσίπρα».
Τελικά έπεσε ο ίδιος στα χέρια των αρχών που τον ελέγχουν για μίζες, μαύρο χρήμα και άλλα
Τελικά έπεσε ο ίδιος στα χέρια των αρχών που τον ελέγχουν για μίζες, μαύρο χρήμα και άλλα, διόλου ευοίωνα για κάποιον που εμφανιζόταν στο κοινό του σαν τον Άτλαντα που σήκωνε στις πλάτες του τη μοίρα του έθνους. Τώρα που βρίσκεται σε κίνδυνο η δική του μοίρα, η μόνη αντίδραση του μέχρι στιγμής είναι ο συνήθης υπαινικτικός λόγος του, χωρίς να είναι σαφές ποιόν απειλεί. Πάντως παραμένει αρχηγός του εαυτού του – δηλαδή δεν παραιτείται από την ηγεσία του ΛΑΟΣ.
Ωστόσο αυτή τη φορά το στυλ «πνεύμα και ηθική» με μπόλικη εθνικοφροσύνη, μπορεί να μην είναι αρκετά γι αυτόν τον πανέξυπνο και ικανότατο άνθρωπο - που άφηνε να εννοηθεί ότι θα μπορούσε να γίνει μέχρι και Πρωθυπουργός…
