Με απόφαση του υπουργείου Υγείας θα μπορούν και οι Γενικοί Γιατροί να γνωματεύουν και να χορηγούν τα απαραίτητα πιστοποιητικά, σχετικά με το αν ένας πολίτης είναι σε θέση να κρατήσει όπλο.
Η ανακοίνωση της Ένωσης έχει ως εξής:
‘Με ιδιαίτερη ικανοποίηση είδαμε να αποκαθίσταται ένα κενό του νόμου σε σχέση με την ικανότητα του Γενικού/ Οικογενειακού Γιατρού να
κρίνει την κατάσταση της ψυχικής υγείας αιτούντων άδεια οπλοφορίας.
Πιο συγκεκριμένα, στο νόμο του 1994 αγνοείται η ειδικότητα της Γενικής Ιατρικής και ζητείται, ανάμεσα σε άλλα, πιστοποιητικό Ιατρού ειδικότητας Νευρολόγου - Ψυχιάτρου (εδώ και πολλά χρόνια δυο διαφορετικές, ανεξάρτητες ειδικότητες) ή Παθολόγου από το οποίο να προκύπτει η κατάσταση της ψυχικής υγείας του αιτούντος την άδεια», επισημαίνει η ‘Ενωση Γενικής Ιατρικής και προσθέτει:
Μετά από συνεχείς παρεμβάσεις δικές μας, αλλά και της ΕΛΕΓΕΙΑ στο Υπουργείο Υγείας, η Γενική Διεύθυνση Δημόσιας Υγείας και Υπηρεσιών Υγείας του Υπουργείου εξέδωσε απόφαση με την οποία γίνονται αποδεκτά και τα πιστοποιητικά που χορηγούνται από ιατρούς Γενικής Ιατρικής.
Η απόφαση αυτή διορθώνει τον παραλογισμό του απαρχαιωμένου νόμου, που επιτρέπει την αξιολόγηση της ψυχικής κατάστασης των αιτούντων άδεια οπλοφορίας από παθολόγους, που δεν εκπαιδεύονται κατά τη διάρκεια της ειδίκευσης τους σε Ψυχιατρική κλινική και την απαγορεύει στους Γενικούς Ιατρούς, που εκπαιδεύονται κατά τη διάρκεια της ειδίκευσης τους σε Ψυχιατρική κλινική επί τρίμηνο...
Η απόφαση αυτή έρχεται να εξυπηρετήσει το δημόσιο συμφέρον και τις ανάγκες του πληθυσμού της χώρας. Πιο συγκεκριμένα, η συντριπτική πλειοψηφία αιτήσεων άδειας οπλοφορίας αφορά κυνηγετικά όπλα και όχι πυροβόλα και η πλειοψηφία των κυνηγών βρίσκεται στην ύπαιθρο μακριά από εξειδικευμένους ψυχιάτρους. Οι αιτούντες άδεια οπλοφορίας εξοικονομούν χρόνο και χρήμα επισκεπτόμενοι τον ιατρό Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας.
Όσον αφορά το επιστημονικό υπόβαθρο της απόφασης και το αν ο ιατρός Γενικής Ιατρικής μπορεί να αξιολογήσει την ψυχική κατάσταση του αιτούντα άδεια οπλοφορίας, πρέπει να τονίσουμε πως πολλές φορές ο ιατρός αυτός είναι σε πλεονεκτική θέση ακόμα και σε σχέση με τον εξειδικευμένο ψυχίατρο.
Το πλεονέκτημα αυτό προκύπτει από το ότι ο Γενικός/ Οικογενειακός Γιατρός γνωρίζει τον ασθενή μέσα στο κοινωνικό, οικογενειακό, πολιτισμικό του περιβάλλον και αναπτύσσει μαζί του μια μακρόχρονη, αμφίδρομη σχέση.
Έτσι δυνατόν να γνωρίζει πως ο αιτών έχει οικογενειακό ιστορικό αυτοκτονίας, πρόσφατα είχε μια σημαντική απώλεια (σχέση, εργασία κλπ), στο παρελθόν είχε παρουσιάσει αυτοκτονικό ιδεασμό, είχε επιδείξει επιθετικότητα, είχε προβεί σε πράξεις βίας, έκανε κατάχρηση αλκοόλ ή άλλων ουσιών, είχε διαγνωστεί με ψυχική διαταραχή κλπ. Πολλά από αυτά, δυνατόν, εσκεμμένα να μην τα αποκαλύψει ποτέ στον ειδικό ψυχίατρο, στην μια και μοναδική επίσκεψη αξιολόγησής του.
Φυσικά, σε κάθε περίπτωση αμφιβολίας επί της ψυχικής κατάστασης ο Γενικός Ιατρός οφείλει να παραπέμψει τον εξεταζόμενο σε ειδικό ψυχίατρο. Τα ανωτέρω έχουν αναγάγει την ιατρική αξιολόγηση του αιτούντος άδεια οπλοφορίας από τον Γενικό Ιατρό του κοινή πρακτική στις περισσότερες χώρες.
Θέλοντας να θέσουμε και κάποια θέματα για προβληματισμό και γόνιμη συζήτηση, πρέπει να τονίσουμε πως είναι πραγματικά δύσκολο να αξιολογήσει ένας ιατρός την ψυχική ικανότητα και τον τρέχοντα, αλλά και τον μελλοντικό κίνδυνο πράξης βίας. Η δυσκολία αυτή γίνεται ακόμα μεγαλύτερη από την απουσία προτύπων και συστάσεων για την αξιολόγηση, όχι μόνο της ψυχικής, αλλά και της σωματικής ικανότητας των αιτούντων άδεια οπλοφορίας.
Απουσιάζει στη χώρα μας, αλλά και σε πολλές άλλες, ένας κανονισμός αντίστοιχος με αυτόν για την αξιολόγηση της ικανότητας υποψηφίων οδηγών, όπου καθορίζεται σειρά καταστάσεων που δυνατόν να επηρεάσουν την ασφάλεια στην οδήγηση: ψυχιατρικών, αλλά και μυοσκελετικών, καρδιακών, αναπνευστικών, νευρολογικών, ενδοκρινολογικών κλπ. Μπορεί κάποιος σε καλή ψυχική υγεία να λάβει άδεια οπλοφορίας, ενώ έχει ελαττωμένη όραση ή νόσο του Parkinson;
Πρέπει να γίνεται τοξικολογικός έλεγχος για αλκοόλ ή ναρκωτικές ουσίες πριν τη χορήγηση άδειας; Απαραίτητη η ένδειξη στον ηλεκτρονικό φάκελο ασθενούς πως κάποιος έχει άδεια οπλοφορίας. Αν προκύψουν στην πορεία δεδομένα που θέτουν σε αμφισβήτηση την ικανότητά του να οπλοφορεί, ο οικογενειακός γιατρός θα πρέπει να μπορεί ζητά την ανάκλησή της. Τέλος υπάρχουν αρκετοί συνάδελφοι, γιατροί ΠΦΥ, αλλά και ψυχίατροι, που θεωρούν την οποιαδήποτε συμμετοχή τους σε διαδικασία έγκρισης άδειας οπλοφορίας ως εκτός της ηθικής τους, καθώς δεν εξυπηρετεί τον πρωταρχικό σκοπό της ιατρικής επιστήμης. Οι γιατροί αυτοί θα πρέπει ενημερώνοντας τις αστυνομικές αρχές να εξαιρούνται από τους γιατρούς που προβαίνουν στην αξιολόγηση των αιτούντων άδεια.
Θέλουμε να πιστεύουμε πως η αποκατάσταση του παραλογισμού στο γράμμα του νόμου θα αποτελέσει ένα έναυσμα για την καλύτερη διαμόρφωση του ρυθμιστικού πλαισίου γύρω από την αξιολόγηση της ικανότητας για οπλοφορία και όχι για ένα στείρο συνδικαλιστικού περιεχομένου πόλεμο ειδικοτήτων, όπως άφησαν να εννοηθεί δημοσιεύματα των τελευταίων ημερών’., καταλήγει η ανακοίνωση.
