Λέμε συνεχώς για το αναποτελεσματικό δημόσιο, αλλά και ο ιδιωτικός τομέας της Ελλάδας είναι ώρες ώρες για τα πανηγύρια.
Ένα κλασικό παράδειγμα του κακού ιδιωτικού τομέα είναι και το περίφημο μετρό της Θεσσαλονίκης, το μεταμοντέρνο αυτό γιοφύρι της Άρτας.
Κοντεύω να γεράσω, και ακόμη να το δω.
Το μόνο που βλέπω είναι εργοτάξια και ημιτελή σκαψίματα εδώ και κει.
Με κατοίκους και μαγαζάτορες των άτυχων περιοχών, να αναθεματίζουν την ώρα και τη στιγμή που κάποιοι φωστήρες αποφάσισαν να φτιάξουν μετρό σε μια παραμελημένη πόλη μιας μπανανίας, η οποία είναι και σπαρμένη απ άκρη σε άκρη με αρχαία και με βυζαντινά κτίσματα, κλπ.
Πάρτε για παράδειγμα μια συγκεκριμένη περιοχή, κοντά στη Περιφέρεια (πρώην Νομαρχία), όπου αποφασίστηκε να γίνει σταθμός ως βασικό στοιχείο της επέκτασης της γραμμής προς Καλαμαριά.
Η εν λόγω περιοχή είναι μια από τις ελάχιστες της Θεσσαλονίκης που είχε άπλα, με μεγάλους δρόμους, οι οποίοι βόλευαν αφάνταστα οδηγούς και γενικά εποχούμενους.
Μιλάω για την οδό Βούλγαρη, που σε εκείνο το σημείο αλλάζει όνομα και γίνεται Μοσχονησίων (άλλο νεοελληνικό φαινόμενο κι αυτό) ενώ αμέσως παρακάτω αλλάζει και πάλι, και ποιος ξέρει πως λέγεται…
Μιλάμε βέβαια για τον ίδιο δρόμο, που σε απόσταση μόλις 3-4 χιλιομέτρων αλλάζει τρεις φορές (!) ονομασία. Τέλος πάντων…
Αποφασίστηκε λοιπόν να γίνει εκεί σταθμός, και τον περασμένο Αύγουστο οι αρμόδιοι έκλεισαν (σφράγισαν) τις δυο λωρίδες της Βούλγαρη, αναγκάζοντας λεωφορεία, Ι.Χ. και λοιπά οχήματα να κινούνται πάνω κάτω στη μία ελεύθερη λωρίδα.
Το ίδιο έγινε και στην οδό Ψελλού, αλλά και σε άλλους δρόμους της περιοχής.
Περιττό να αναφέρω ότι εκτός από τη δυσκολία στη κίνηση, επιβαρύνθηκε στα γύρω στενά και η στάθμευση των Ι.Χ. που μη μπορώντας πλέον να παρκάρουν στη Βούλγαρη, έχουν καταλάβει κάθε στενό, κάθε πάροδο, και κάθε … πεζοδρόμιο της περιοχής.
Και όλα αυτά ξεκίνησαν είπαμε τον Αύγουστο, με τους αρμόδιους να καθησυχάζουν μέσω των ΜΜΕ και του διαδικτύου τους ανήσυχους κατοίκους ότι όλα θα τελειώσουν σε 2 μήνες (χα χα χα), αφού εκεί θα γίνουν απλά κάποια έργα «παρόδευσης δικτύων»(;) ή κάπως έτσι.
Κλασικά, φτάσαμε στα μέσα Νοεμβρίου, πάμε για Χριστούγεννα, και εκτός από το κλείσιμο των δρόμων και τη γενική ταλαιπωρία, τίποτα άλλο δεν γίνεται ούτε έγινε.
Μάλιστα χθες οι εργαζόμενοι του Μετρό έκαναν και στάση εργασίας, τονίζοντας ότι δεν υπάρχει περίπτωση να ολοκληρωθεί το έργο στις αρχές του 2018.
Όπως είπαν, με τη συμπερίληψή του στο νέο ΕΣΠΑ, προβλέπεται πως ίσως να ολοκληρωθεί στις αρχές του 2019!
Τρέχα γύρευε δηλαδή.
Οι εργαζόμενοι ισχυρίζονται ότι η ανάδοχος κοινοπραξία στέλνει έμμεσο μήνυμα (μέσα από απολύσεις, κλπ) στην Αττικό Μετρό ΑΕ, ότι μάλλον σχεδιάζει να αποχωρήσει από το έργο ως το τέλος του επόμενου μήνα!
Τόσο καλά.
Αυτός είναι ο περιλάλητος ιδιωτικός τομέας της Ελλάδας, που όταν στενεύουν τα περιθώρια, κοπούν οι μίζες, και γενικά υπάρχει ελλιπής χρηματοδότηση από το δημόσιο, τότε όλα πάνε στις καλένδες, και τα έργα μετατρέπονται σε ανοιχτές τρύπες, και τίποτα άλλο.
Βάλτε στην εξίσωση και το έτερο μεγάλο έργο της πόλης, την επέκταση του διαδρόμου 10/28 στο αεροδρόμιο, που κοντεύω να συνταξιοδοτηθώ κι ακόμη να το δω να τελειώνει, και καταλαβαίνετε περί τίνος πρόκειται…
Strange Attractor
ΥΓ- Μήπως τελικά και εδώ χρειάζεται η περίφημη «εντολή Σαμαρά»;
Πριν αρχίσουν να πηδούν από τα μπαλκόνια τους οι ταλαίπωροι που τους έλαχε το μετρό στη γειτονιά τους;
