Η Αναπληρώτρια Υπουργός Οικονομικών Νάντια Βαλαβάνη έκανε την ακόλουθη δήλωση:
«Ο Πρόεδρος της ΟΕΝΓΕ σε δημόσια ανακοίνωση του ζητά την «ιδιώτευση» μου, επειδή νοσηλεύομαι σε ιδιωτικό θεραπευτήριο. Αν ο κ. Βαρνάβας έμπαινε στον κόπο να
κοιτάξει το βιογραφικό μου, θα διαπίστωνε ότι επί 23 χρόνια, έως και τις 26.1.2015, ήμουν εργαζόμενη σε ιδιωτική ασφαλιστική εταιρεία. Μήπως μια τέτοια δουλειά, στο αντικείμενο της οποίας συμπεριλαμβάνονταν και τα ιδιωτικά νοσηλευτικά συμβόλαια, μ’ ένα από τα οποία νοσηλεύομαι σήμερα, δείχνει «έλλειψη εμπιστοσύνης στο δημόσιο σύστημα υγείας» και «ασυνέπεια λόγων και έργων»; Κάποιος θα έπρεπε, σε αυτή την περίπτωση, να μου το έχει επισημάνει και να έχω παραιτηθεί απ’ τη δουλειά μου εδώ και δεκαετίες. Ο κ. Βαρνάβας προφανώς επίσης αγνοεί ότι η δουλειά αυτή στάθηκε ιστορικά καταφύγιο απασχόλησης, στη δικτατορία όσο και μετά από κρίσεις στ’ αριστερά κόμματα αργότερα. Κι ότι μετά το 1989 και επί χρόνια, σ’ αυτή τη δουλειά απασχολήθηκαν κατάλογος ολόκληρος από μετέπειτα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που είχαν μόλις τότε, λόγω συγκυβέρνησης Τζαννετάκη, αποχωρήσει από το ΚΚΕ.
Όσο για τη χρήση ενός από τα προϊόντα της δουλειάς μου σήμερα, ο πρόεδρος της ΟΕΝΓΕ, γιατρός και στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ ο ίδιος, χωρίς καν να έχει απευθυνθεί πρώτα σε μένα με οποιονδήποτε άλλο τρόπο, θέτει δημόσια θέματα τα οποία ξέρει ότι για ν’ απαντηθούν, επί της ουσίας καταργούν το ιατρικό απόρρητο. Το δικό μου, όχι το δικό του. Όντας γιατρός ο ίδιος, θεωρεί ότι η δημόσια συζήτηση για προσωπικά θέματα υγείας είναι το πιο κατάλληλο πεδίο για πολιτική αντιπαράθεση;
Προφανώς επίσης έχει στο μυαλό του ότι to τι κάνει ένας υπουργός της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ στο υπουργείο στους τομείς αρμοδιότητας του είναι λιγότερο σημαντικό απ’ ό,τι κάνει για τα όποια θέματα προσωπικής υγείας αντιμετωπίζει. Θεωρεί προφανώς ο κ.Βαρνάβας, όταν με καλεί «να ιδιωτεύσω» - πράγμα που δεν έκανα ποτέ απ’ τα 18 μου, ούτε κατά τα δεκαεπτά χρόνια μεταξύ 1989 και 2006, που ήμουν ανένταχτη - ότι ως υπουργός θα πρέπει να κριθώ, και μάλιστα με συνοπτικές δημόσιες διαδικασίες, από το δεύτερο, όχι από το πρώτο...
Η Νάντια Βαλαβάνη (Βαλαβάνη Όλγα-Νάντια) γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης στις 16 Αυγούστου 1954.
Είναι συγγραφέας και οικονομολόγος, πτυχιούχος του Οικονομικού Τμήματος του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών (τότε ΑΣΟΕΕ).
Εργάστηκε ως μεταφράστρια και από το 1992 μέχρι σήμερα σε ασφαλιστική εταιρεία, ενώ επί μία δεκαετία, από το 1996 μέχρι το 2005, ήταν Διευθύντρια οικογενειακού ξενοδοχείου στην Κρήτη.
Ζει στην Αθήνα και έχει ένα γιο και μια κόρη.
Ήταν παντρεμένη και σύντροφος από τις 21.4.1975, επί σχεδόν 40 χρόνια μέχρι το θάνατο του στις 2.11.2014, με τον δικηγόρο-εργατολόγο Δήμο Τσακνιά - υπεύθυνο έκδοσης του παράνομου «Οδηγητή» (1971-1974), αν. μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ μέχρι το 1989 και ιδρυτικό μέλους τόσο του Χώρου Διαλόγου και Κοινής Δράσης της Αριστεράς (1999), μέσα απ’ τον οποίο προέκυψε ο ΣΥΡΙΖΑ, όσο και του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ – σταθερά ως ανένταχτος.
Πρωτοκλέχτηκε βουλευτής Β’ Αθηνών στις εκλογές της 6ης Μαΐου 2012 και επανεκλέχτηκε τη 17η Ιουνίου 2012.
Είναι μέλος της Διαρκούς Επιτροπής Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής, της Επιτροπής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων και της Επιτροπής Δημοσίων Επιχειρήσεων, Τραπεζών, Οργανισμών Κοινής Ωφελείας και Φορέων Κοινωνικής Ασφάλισης. Από το Μάρτιο 2014 είναι Υπεύθυνη Εξωτερικής Πολιτικής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ.
Από τον Ιούλιο 2012 έως τον Οκτώβριο 2014 ήταν μέλος της Επιτροπής Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής και υπεύθυνη για την παρακολούθηση, από μεριάς της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, της υπόθεσης των ιδιωτικοποιήσεων. Τον Οκτώβριο-Νοέμβριο 2012 και 2013 ήταν Ειδική Εισηγήτρια του ΣΥΡΙΖΑ για τον Κρατικό
Προϋπολογισμό 2013 και 2014 αντίστοιχα.
Μαθήτρια στο Ηράκλειο Κρήτης, από κοινού με φίλες και συμμαθήτριες της, ανάπτυξε αυθόρμητη αντιδικτατορική δραστηριότητα. Από τα 18 της συμμετείχε στο μαζικό και στο παράνομο αντιδικτατορικό κίνημα (ΑντιΕΦΕΕ-ΚΝΕ). Συνελήφθη το Φεβρουάριο 1974 και μετά από πολύμηνη ανάκριση παραπέμφθηκε στο Ειδικό Στρατοδικείο με τον α.ν.509, κατηγορούμενη κυρίως για τα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Αποφυλακίστηκε από τις Φυλακές Κορυδαλλού με την κατάρρευση της χούντας τέλος Ιουλίου 1974.
Στις πρώτες φοιτητικές εκλογές της μεταπολίτευσης (Νοέμβριος 1974) εκλέχτηκε Αντιπρόεδρος του Συλλόγου Φοιτητών ΑΣΟΕΕ «Σωτήρης Πέτρουλας». Πήρε μέρος στο ιδρυτικό συνέδριο της ΕΦΕΕ και εκλέχτηκε μέλος του Εθνικού Συμβούλιου της (Ιούνιος 1975).
Συμμετείχε σε όλους τους μεταπολιτευτικούς αγώνες και χρημάτισε μέλος του Γραφείου και της Γραμματείας του ΚΣ της ΚΝΕ και αν. μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, απ’ το οποίο αποχώρησε το 1989 (κυρίως λόγω της συμμετοχής του στην κυβέρνηση Τζαννετάκη).
Έκτοτε και μέχρι το 2007, που προσχώρησε στο ΣΥΡΙΖΑ ως ανένταχτη, συμμετείχε σε όλους τους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες της περιόδου. Υπήρξε υποψήφια με το ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του 2007 στο Ηράκλειο και του 2009 στη Β΄ Αθηνών (και στις δύο περιπτώσεις, πρώτη αναπληρωματική).
Τα χρόνια των μνημονιακών πολιτικών υπήρξε ιδρυτικό μέλος και συμμετείχε σε πολιτικά ενωτικά μετωπικά σχήματα και σε κινήσεις καλλιτεχνών.
Τελευταία βιβλία της είναι η αναδρομική ποιητική συλλογή «Η μεγάλη εποχή» (2009) και η συλλογή δοκιμίων και άρθρων «Ψωμί και τριαντάφυλλα – Θέματα τέχνης και πολιτικής» (2011). Ασχολείται συστηματικά με τη μελέτη του έργου του Μπρεχτ (μεταφράσεις, δοκίμια, το βιβλίο «Μπέρτολτ Μπρεχτ – Κριτικές προσεγγίσεις», διαλέξεις, παραστάσεις).
Από το 2005 σε συνεργασία με εξαιρετικούς καλλιτέχνες είχε την ιδέα, σχεδίασε και συμμετείχε σε 6 παραστάσεις λόγου, μουσικής και video-art.
Πολυάριθμα πολιτικά άρθρα και θεωρητικά κείμενα της έχουν δημοσιευτεί στον ημερήσιο αθηναϊκό τύπο, στις εφημερίδες της αριστεράς, σε επιστημονικά περιοδικά και σε περιοδικά τέχνης.
Είναι ιδρυτικό μέλος του Συλλόγου Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων ’67-74 και της Δημοτικής Κίνησης Άνω-Κάτω στο Καλαμάκι. Είναι επίσης μέλος του Οικονομικού Επιμελητήριου, της Διεθνούς Αμνηστίας και της IBS (Διεθνούς Ένωσης για τον Μπρεχτ).
