Δεν ήταν τα πλαστικά σημαιάκια. Δεν ήταν οι χημικές τουαλέτες και τα ασθενοφόρα. Δεν ήταν οι ιδιωτικές κάμερες. Δεν ήταν ο Αδωνις Γεωργιάδης ως μπροστάρης της εργατιάς. Δεν ήταν καν ο Κακλαμάνης κι ο Μηταράκης ως κομσομόλοι. Ηταν τα όσα έλεγε η «αυθεντική εργατική τάξη» που έκανε την πορεία-υπερπαραγωγή μια αυθεντικά σουρεαλιστική εμπειρία.
Εργαζόμενοι της «Ελληνικός Χρυσός», αλλά και «αλληλέγγυοι από άλλα μέρη» -όπως αυτοσυστήνονταν- κατέκλυσαν το κέντρο της Αθήνας από νωρίς το πρωί μέχρι αργά το απόγευμα. Φορώντας όλοι κίτρινα γιλέκα και κράνη της εταιρείας, με πανάκριβα πανό, ακολουθούσαν τους εμψυχωτές τους, που συντονίζονταν μέσω... γουόκι τόκι.
