Ο μεγάλος (Νομπελίστας ) συγγραφέας 1997, και performer, βάζει στο στόχαστρό του το «κίνημα» των «ανοιχτών σχέσεων», που στη δεκαετία του ’70 απασχόλησε πολύ την … αριστερή διανόηση στην Ιταλία (και όχι μόνο).
Κάποιος Βιτόριο («άτακτος», όπως πολλοί «Βιτόριο») είναι παντρεμένος από έρωτα. με κάποια Αντωνία, που (όπως κάθε «Αντωνία») θέλει τον άντρα της καλό σύζυγο, καλό πατέρα και (κυρίως) … μόνο γι’ αυτήν.
Ο Βιτόριο όμως, είναι πολιτικοποιημένος άνθρωπος. Και αριστερός (;).
Και σαν τέτοιος, οφείλει όχι μόνο να θέσει σε … ιδεολογικοπολιτικό υπόβαθρο τις «αταξίες» του, αλλά και να «δώσει γραμμή» στην Αντωνία να κάνει το ίδιο,
αφού μόνο έτσι θα μπορούσαν να … σώσουν το γάμο τους.
Οι προσπάθειες πετυχαίνουν.
Μόνο που η Αντωνία – όπως πολλές «Αντωνίες» άλλωστε – ερωτεύεται. Κι εκεί, αρχίζει το πρόβλημα
Κάποιος Βιτόριο («άτακτος», όπως πολλοί «Βιτόριο») είναι παντρεμένος από έρωτα. με κάποια Αντωνία, που (όπως κάθε «Αντωνία») θέλει τον άντρα της καλό σύζυγο, καλό πατέρα και (κυρίως) … μόνο γι’ αυτήν.
Ο Βιτόριο όμως, είναι πολιτικοποιημένος άνθρωπος. Και αριστερός (;).
Και σαν τέτοιος, οφείλει όχι μόνο να θέσει σε … ιδεολογικοπολιτικό υπόβαθρο τις «αταξίες» του, αλλά και να «δώσει γραμμή» στην Αντωνία να κάνει το ίδιο,
αφού μόνο έτσι θα μπορούσαν να … σώσουν το γάμο τους.
Οι προσπάθειες πετυχαίνουν.
Μόνο που η Αντωνία – όπως πολλές «Αντωνίες» άλλωστε – ερωτεύεται. Κι εκεί, αρχίζει το πρόβλημα
