Το ένα μετά το άλλο ξεφυτρώνουν τα beach bar, ιδιοκτήτες πολυτελών εξοχικών κατοικιών ιδιοποιούνται παραλίες μπροστά από τις βίλες τους και την ίδια ώρα η κυβέρνηση ξεπουλά το ένα φιλέτο μετά το άλλο.
Χαρακτηριστική περίπτωση είναι αυτή στην περιοχή μεταξύ της "Σαχάρας" στη Νεα Ηράκλεια Χαλκιδικής και στην Κασσάνδρα μεταξύ Χανιώτης και Πολύχρονου και συγκεκριμένα στην θέση «Κάμπος» ή «Αργκοτζάρα». Εκεί δεν υπάρχει πρόσβαση στην θάλασσα για μια απόσταση περίπου 650 – 700 μ. Εν ολίγοις, δε μπορεί κανείς να κατέβει στην παραλία, εκτός και εάν περπατήσει περίπου ένα χιλιόμετρο (εάν υπολογίσετε και το μήκος από τον παραλιακό μέχρι την θάλασσα).
Είναι πραγματικά απορίας άξιον πώς περιμένουμε άμεσα αποτελέσματα από τον τουρισμό, την «ατμομηχανή» της ελληνικής οικονομίας, όταν δεκάδες τουρίστες με παιδιά και ομπρέλες ανά χείρας περιφέρονται άσκοπα αριστερά και δεξιά, αναζητώντας αυτό που τους υποσχεθήκαμε: την ελληνική φιλόξενη θάλασσα.
Την ίδια ώρα μόλις ένας υπάλληλος της Κτηματικής Υπηρεσίας του Δημοσίου, έχει υπό την ευθύνη του τη διενέργεια ελέγχων στις παραλίες για τη χρήση του αιγιαλού από τις επιχειρήσεις.
Όπως είπε στο ΡΘ ο προϊστάμενος της Κτηματικής Υπηρεσίας του Δημοσίου Χαλκιδικής, Μηνάς Τσομπανόπουλος, ο νόμος ορίζει πως οι ξαπλώστρες μιας επιχείρησης θα πρέπει να έχουν απόσταση τριών μέτρων από την ακτογραμμή, αλλά στην πράξη διαπιστώνεται ότι κάτι τέτοιο δεν εφαρμόζεται σχεδόν ποτέ.
