Στις δημοτικές εκλογές έχουμε όλοι έναν γνωστό υποψήφιο. Σίγουρα έχουμε και έναν από τα 210 συνολικά μέλη των Κεντρικών Επιτροπών του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ.Οι Κεντρικές Επιτροπές συνήθως προκύπτουν από ένα μέτρο, στελεχών/μελών. Ο παρανομαστής του εν λόγω κλάσματος
στο ΠΑΣΟΚ και την ΔΗΜΑΡ, τείνει να μικραίνει τόσο που να ταυτίζονται τα μέλη του κόμματος… με εκείνα των Κεντρικών τους Επιτροπών.
Και εξηγούμαστε. Το ΠΑΣΟΚ του 4,7% με 30 χιλιάδες πολίτες να έχουν ψηφίσει για την ανάδειξη των συνέδρων, ψήφισε Κεντρική Επιτροπή 130 μελών (!!!). Αντίστοιχα, η ΔΗΜΑΡ που χρειάστηκε σύμπραξη με τους Πράσινους για να φτάσει το ισχνό 0,48% εξέλεξε 80 μέλη Κεντρικής Επιτροπής!
Αντίστοιχο ζήτημα βεβαίως υπάρχει και στον κυβερνητικό ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος εξέλεξε 201 μέλη στην Κεντρική του Επιτροπή, στο συνέδριο που πραγματοποιήθηκε το καλοκαίρι του 2013.
Για να καταλάβει βέβαια κανείς το μέγεθος του παραλογισμού, του τεράστιου μεγέθους Κεντρικών Επιτροπών κομμάτων με ισχνά ποσοστά, αξίζει να δει αντίστοιχα όργανα μεγαλύτερων (με όρους μελών) αλλά και τεράστιων κομμάτων του εξωτερικού.
Χαρακτηριστικά, το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κούβας με 800 χιλιάδες μέλη, έχει Κεντρική Επιτροπή 150 μελών. Το Κινέζικο Κομμουνιστικό Κόμμα των 86 εκατομμυρίων μελών, έχει Κεντρική Επιτροπή 200 μελών και η Κεντρική Επιτροπή του Μπολσεβίκικου Κόμματος του Λένιν, που καθοδήγησε τη Μεγάλη Οχτωβριανή Επανάσταση του 1917, αριθμούσε όλα κι όλα… 12 μέλη.
Το σύνδρομο του… αρχηγού, στα καλύτερά του.
